BAKZEIL HALEN
Thea-Warrior
Na alle historie rest nog de integratie van het Energielijnenpatroon van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal met het schilderij 'De Verdediging van Doornik door Christine de Lalaing'. Na alle twijfel kies ik bewust wèl voor de combinatie met de zwart-witafbeelding uit het boek van Jérémie Benoit (1994). Lang heb ik dit niet willen doen, omdat figuren en gebouwen minder duidelijk zijn afgebeeld, maar het kleurige cliché dat het Museum voor Schone Kunsten me heeft gestuurd, is niet veel duidelijker en op zich leiden de kleuren daarvan af; alsof ze zich vermengen met de kleuren die ik aan de Energielijnen heb gegeven. Ondertussen bezit ik een betere foto van dit schilderij uit 1824 door Philippe-Auguste Hennequin, maar daarover later meer.
Maanden geleden, op dinsdag 10 augustus 2021, is me al duidelijk dat Philippe-Auguste het Energielijnenpatroon van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik op dezelfde manier 'horizontaal' in het schilderij met Christine heeft versleuteld als zijn leerling Louis Gallait in 'De Schattingpenning van de Keizer' en in de voorstudie 'Christus geneest de blindgeborene' heeft gedaan. Meester Hennequin heeft zijn kennis van het Energielijnenpatroon dus inderdaad aan de jonge Louis Gallait overgedragen. De voeten van Christine op de walmuur geven de horizontale lijn - de Turquoise Heilige-Geestlijn - aan.
Het lijkt me die dinsdag duidelijk dat de haaks staande Blauwe Sint-Catharinalijn recht door de prinses loopt, en het hart van de prinses lijkt me een reëele optie voor de ACHT- of TIEN-STRALEN-STER, tenslotte is het hart de behuizing van Liefde op Aarde. Haar taille is het beslist niet! Ik kies voor het midden van haar borst, maar de integratie van het Patroon met het schilderij blijkt niet echt te kloppen; de Energielijnen vallen onvoldoende samen met mensen of objecten in de feitelijke afbeelding. Doe ik iets fout? Zeker wel! Het midden van Christine's borst kenmerkt zich niet door iets specifieks; er hangt geen kruis of medaillon of zo.
Op zaterdag 28 augustus 2021 bestudeer ik tijdens een verloren uurtje de wapens van de prinses. In haar rechterhand heeft ze een gedraaide rapier: '...maar dat is een sierwapen!'
Aan haar ceintuur hangt een dolk of een kort zwaard: 'Kan Philippe-Auguste het gevest van haar dolk (van het zwaard der gerechtigheid) als centrum voor de STER hebben genomen? Een beetje vreemd!'
Het wereldwijde web leert me dat het tegenwicht aan het uiteinde van het gevest 'de pommel' wordt genoemd. Het Latijnse pommel betekent 'kleine appel'. Ik ben om: de STER uit het Energielijnenpatroon dient met de pommel samen te vallen. Ik focus sterker op de pommel en op een wat extreme uitvergroting van de afbeelding lijkt deze uit een gelijkzijdig kruis met een cirkel erin te bestaan: 'Hè, kon ik het maar beter zien!'
De pommel ligt iets lager en wat meer naar rechts dan het 'fictieve' punt dat ik op 10 augustus koos. De nieuwe concrete plek is prachtig, mijn onbewuste weerzin om een wapen te gebruiken is gebroken; als een appel horizontaal wordt doorgesneden, is in het platte vlak een vijfpuntige ster, een pentagram, te zien. Magie, zal ik maar zeggen.
Met de STER op deze plek combineert het Energielijnpatroon goed met de zwart-witafbeelding. Toch blijft het schilderij me puzzelen; telkens als ik ernaar kijk, gaat het in mijn hoofd draaien. Net een draaikolk. Drie van de vier lijnen raken een torenhoek in de lucht, de vierde niet... er is iets mee, maar wat? Philippe-Auguste, wat heb je willen vertellen!?
Door de pommel te kiezen, vinden de Gele, Rode en Witte Energielijn via het centrum van de ACHT/ TIEN-STRALEN-STER hun eigen richting. Ik bekijk het schilderij op wijsvingers, handen of andere punten die met de ligging van de energielijnen corresponderen.
- De Witte Bisschop-Labislijn gaat via de hand van een man rechtsonder door de pommel langs de baard van de gehelmde man links van Christine naar de oostelijke dakrand van de Tour des Six, die hoort bij de Halle des Consaux het afgebroken oude stadhuis van Doornik.
- De Rode Belfortlijn gaat in de lucht naar de oosthoek van het Belfort. Wat geweldig! Daar gaat de Rode Energielijn op de grond ook door! Van de pommel scheert de Rode Lijn langs Christine's rokken en de prinses wijst met haar voet de kruising van de Rode en de Turquoise lijn aan. Langs het uiteinde van musket van een verdediger gaat de Rode Lijn verder.
- De Blauwe Catharinalijn gaat onder Christine over twee handen van aanvallers en boven de prinses mooi evenwijdig langs de twee zuidelijke torens, de Parochie- en Mariatoren, van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal, door. Schitterend; op de plattegrond gaat de Blauwe Energielijn van de Kathedraal eveneens over de vloer van de Parochietoren.
- De Gele Madonnalijn wordt aangewezen door het rapier in de hand van de prinses van Espinoy. De Lijn gaat door de hand van degene die de stok met wimpel draagt en dan naar een hoek van het koordak van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Hm, op de plattegrond van de Kathedraal gaat de Gele Lijn daadwerkelijk naar buiten daar waar de koorafronding begint.
Kortom, de conclusie mag duidelijk zijn; Philippe-Auguste Hennequin heeft in 1824, slechts enkele jaren in Doornik wonend, het Energielijnenpatroon van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in zijn schilderij verwerkt, en toch... is er meer... maar wat?
Bronnen
- Afbeelding 'De Verdediging van Doornik door Christine de Lalaing'. Uit: Benoit, J. (1994). Philippe-Auguste Hennequin - 1762-1833. Paris: Arthena. Publiek domein.
- Pommel. Op 28 augustus 2021 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Rapier_(zwaard)
- Rapier (zwaard). Op 28 augustus 2021 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Rapier_(zwaard)
- Zwaard (wapen). Op 2 januari 2022 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwaard_(wapen)
---> 307 ZO BOVEN, ZO BENEDEN - Het Wemelt en Draait