ROGER - DE VERLEIDER
Ala ik na mijn ik-Spin-ervaring van 21 april 2000 Roger Quintens vertel dat de Steen in mijn web hing en daarna tegen mij sprak, is hij uitermate geïntrigeerd. Hij twijfelt geen moment en wil onmiddellijk meedoen in het experiment.
'Hoera, de eerste proefpersoon voor mijn onderzoek heeft zich aangemeld!'
Ja, Roger, wie is hij? Ik heb al het nodige over hem verteld. Wat kan ik nog meer over hem vertellen? Hmm, alleen al door zijn vermogen tot luisteren is zijn invloed op mij immens. Verder weet hij als geen ander mensen te verleiden om onbekende paden te betreden. Door zijn toedoen zette ik de eerste stappen op het pad van de Indiaanse spiritualiteit!
Waar en wanneer heb ik hem eigenlijk ontmoet? Hmm, ik leerde hem kennen... in de herfst van 1992! Bij Verpleegkunde kreeg ik de opdracht de training sociale vaardigheden in het tweede jaar te stroomlijnen. Zo gezegd, zo gedaan. Dan blijkt Roger een van de docenttrainers in het programma te zijn: een goedgehumeurde, evenwichtige, vriendelijke, rondborstige, weinig gestresste man.
Communicatief liggen we elkaar uitstekend en samen filosoferen en debatteren we uren over studies en beroep. Mijn ellende rond relaties is eveneens regelmatig onderwerp van gesprek en als goede vriend biedt hij mij daarin alle steun die ik mogelijkerwijs kan verlangen.
Al samenwerkend blijkt hij zich te verbazen over mijn waarnemingsvermogen en ben ik geboeid door zijn kennis. Roger weet veel! In zijn jonge jaren was hij katholiek priester en studeerde hij Midden-Oosten Studies. Tja, en op de Hogeschool draait hij al jaren mee in het onderwijs. Zijn keuzevakken zijn zijn lust en zijn leven. Waarover hij keuzevakken geeft? Over van alles. Nee sorry, met name filosofische en religieuze onderwerpen hebben zijn voorkeur. Spiritualiteit, de Bijbel en de Islam passeren in de loop van de jaren de revue.
Omdat hij geniet van het geven van keuzevakken, pusht hij mij die kant op. Zo volg ik, meegaand op zijn stroom, eind 1994 op dinsdagavonden, deel I van zijn keuzevak 'Op verkenning in Mijn Innerlijke Wereld'. Het programma blijkt gebaseerd te zijn op de psychosynthese van Roberto Assagioli en de inhoud boeit me.
Samen met echtgenote Louve verzorgt Roger tijdens weekenden in België deel II van dit keuzevak. Volgens hem zitten in dat tweede deel bijzondere opdrachten verweven, want Louve kwam in Noord-Amerika bij de Cheyenne-Indianen in aanraking met sjamanistische praktijken.
In de loop van de tijd dringt hij er regelmatig op aan dat ik deel II volg en ik wil best, maar met mijn dagelijkse, dubbele, taak lukt het mij niet een weekend uit te roosteren. Dan misreken ik mij echter wat 'mijn opperhoofd' betreft.
Hij wil koste wat kost weten wat 'een Indiaanse Zweethut' (een reinigingsceremonie) met mij doet en dus nodigt hij mij en mijn zoon uit om, onder leiding van Louve, in de zomervakantie kennis te maken met... 'de hut': "Kun je meteen kennismaken met mijn vrouw."
Ogenschijnlijk wordt het een fiasco. Zit ik op 23 juli 1995 vol verwachting in een gezelschap onbekenden, ergens bij Gent in België, mag ik van Louve de zweethut niet in omdat ik ongesteld ben. Tja, Roger was zo verheugd dat ik de uitnodiging aannam dat hij bij iets triviaals als ongesteld-zijn niet stilstond.
Getergd neem ik de energie die bij de zweethut rondwaart, krachtdier-Coyote, mee naar huis. Wraak! Weet ik veel wat ik me daarmee op de hals haal.
Toch is het maar goed dat ik in Nijmegen deel I nog tijdens de avonduren gevolgd heb, want in de studiejaren daarop biedt Roger dit deel ook nog enkel gecomprimeerd in weekenden aan. Regelmatig verzoekt hij mij om daarbij als begeleider te participeren. Ik wil niet, ik zie het niet zitten om weekenden in een klooster in België door te brengen en ik vind dat ik genoeg werk, en mijn zoon te jong om alleen thuis te blijven.
Nou ja, geen probleem voor de eersteklas verleider: hij laat simpelweg dertig studenten in het vak toe en vertelt mij na een van de weekenden vrolijk dat hij zelf een hele middag in proces is gegaan. Gepassioneerd zit ik op de barricaden: "Roger, zo ga je niet met studenten om! Denk om je verantwoordelijkheid als begeleider!"
Uit zijn reactie blijkt hij niet erg onder de indruk van mijn verbale weerstand: "Och, ik vertrouw de studenten wel; dat gaat wel goed."
Toch zit hierin een uitdaging verborgen. Het eerstvolgende weekend zit opnieuw bomvol en zuchtend ga ik mee naar België om in geval van nood op de achtergrond aanwezig te zijn. Inderdaad 'gevangen in zijn web'! Of hij het expres doet? Welnee, het is mijn overtuiging dat het onbewust geschiedt. Op de een of andere irritante manier zit het in zijn flegmatieke, koppige karakter ingebouwd. Hmm, of het ligt aan de specifieke mix van ingrediënten in onze kookpot.
Om kort te gaan: prompt gaat deze groep studenten op de vrije zaterdagmiddag, op 27 januari 1996, op bezoek bij zijn vrouw Louve. Zij zal ons, op verzoek van Roger (was het wel een echt verzoek?) vertellen over Indiaanse gewoonten en gebruiken. En dus staan we, voordat ik goed en wel besef wat er gebeurt (er is geen ontkomen aan), met ons allen in hun achtertuin.
Als ik Louve een handje help om de enorme tipi die daar staat wat op te ruimen voordat alle studenten er naar binnen gaan, pak ik tot haar ergernis een versierde adelaarsveer, een krachtvoorwerp, op. Weet ik veel! Als we even later met zijn allen op rendiervellen rond het houtvuur zitten, is de sfeer snel weer goed.
Louve vertelt geanimeerd over de spirituele wereld van de Noord-Amerikaanse Indianen en nadat zij haar eigen krachtdieren om toestemming heeft gevraagd, besluit zij voor ons te drummen zodat wij ons eigen krachtdier kunnen leren kennen.
Haar instructies volgend spring ik (in mijn verbeelding) het vuur in en totaal overdonderd zit ik op 'mijn' rendiervel terneer als zij het eindsignaal slaat: ik-Adelaar.
Roger-Poema is een bijzonder mens. Hij lijkt een onschuldige, inspirerende vriend en dat is hij ook, maar voor mij is het oppassen geblazen; telkens weet hij mij weer stevig aan het werk te zetten.
ZIJN BOODSCHAP
Op dinsdag 6 juni 2000 is het dan eindelijk zover: ik drum en Roger gaat reizen. Vooraf heb ik hem verzocht om, zo mogelijk, de komende nacht zijn dromen bij te houden. Misschien dat de opgeroepen energetische toestand, de trance, 's nachts doorwerkt. Ik spreek met hem af dat de reisintentie luidt: "Steen wat heb je me te vertellen?"
Ontspannen vleit Roger zich op zijn meditatiematje neer. Hij neemt de Steen in zijn linkerhand. Gespannen wacht ik op de afloop: 'Zou het lukken?'
Een enkele keer valt Roger tot verbijstering van anderen tijdens het drummen in slaap, dan heeft hij weinig te verhalen! Gelukkig gebeurt dat deze avond niet. Gezien de geheimhouding kunnen we zijn ervaringen niet openlijk op de avond zelf doornemen, maar als we elkaar op het werk weer zien, valt er het nodige te bespreken.
Tja, Roger heeft bitter weinig zin zijn reisverhaal op papier te zetten, maar op mijn verzoek ontvang ik enkele dagen later toch een e-mail:
1) reis: Ik lag op mijn rug met de steen op mijn open linkerhand. Heel vlug schoot ik de ruimte in met prachtig galactisch landschap. Op zeker ogenblik komt een meteoor van een tiental kubiekmeter voorbij; hij zag er grijs-zwart uit. Onmiddellijk lag ik er middenin. Ik dacht niet te kunnen bewegen. Dit bleek toch te gaan; hij was dus hol en van binnenuit heel doorzichtig. Aanvankelijk lag ik op mijn rug, maar na korte tijd weer op mijn buik, met de steen in mijn linkerhand. Vanuit de steen ontstond een spiraal die naar boven open stond. Daar ging ik in zitten.
Dat was het. Ik had er geen bijzonder gevoel bij en evenmin een verklaring van de betekenis.
2) droom van die nacht : Heftig en veel gedroomd. Zonder dat ik me concrete scènes herinner weet ik wel dat het een en al sexdromen waren. Toen ik wakker werd begreep ik dat de spiraal waarin ik zat wat met kracht, kundalini, te maken heeft. Een scène herinner ik me nog duidelijk. Met Louve was ik op wandel in Nijmegen, en op zeker ogenblik slaat zij een straatje in.
Heel jalours ga ik kijken of er iemand is naar wie ze toegaat. In een gesprek met Thea enkele dagen later werd me deze laatste scène als droom wel duidelijk: terwijl ik onvoorwaardelijk mijn kracht kan uitdelen, gun ik dit niet aan Louve (nl dat ook zij onvoorwaardelijk haar kracht kan uitdelen).
Fascinerend makker, niet zo'n uitgebreid verhaal, maar toch... stof genoeg. Wat gebeurt er precies? Zullen we je ervaringen regel voor regel doornemen? Ik stel voor vooraan te beginnen.
1) reis:
Haha, als ik dyslectisch zou zijn, zou het er nu op kunnen lijken dat we allemaal op moeten staan. Nou ja, ik hou het er maar op dat het goed is om in de andere werelden te vertoeven.
Ik lag op mijn rug met de steen op mijn open linkerhand.
Mmm, een gewoon feit uit de gewone wereld. Symbolisch gezien echter een prachtig beeld: op je rug liggen, betekent jezelf overgeven, en de linkerhand is de ontvangende hand. Roger, deze eerste zin van jouw reisverhaal verbeeldt dat jij bereid bent contact te maken met de Steen en haar kennis.
Heel vlug schoot ik de ruimte in met prachtig galactisch landschap.
Blijkbaar ga je rechtstreeks de bovenwereld in. Ik ben benieuwd welke kennis of les er daar, in ons melkwegstelsel, voor jou is. Zou jij daar leren over persoonlijke doelen? Haha, het lijkt erop dat je fluks de kans neemt om ons iets te vertellen.
Op zeker ogenblik komt een meteoor van een tiental kubiekmeter voorbij; hij zag er grijs-zwart uit.
Wat heet... een ontmoeting! Een inwoner van het heelal passeert jou! Een tiental kubiekmeter groot, dat is beslist een 'uitstekende' steen. Grappig in deze, dat ik jou vaak 'Roche' (rots) noem.
Van meteoren wordt gezegd dat ze veranderingen aankondigen. Zou in het grijs-zwart de waarheid verborgen zitten? In het donker zit het licht, wordt er gezegd, welke boodschap breng je mee? Is de mensheid ermee te verleiden? Ik hoop het, trouwens jouw haar is ook grijszwart, ach ja, een dagje ouder; een dagje wijzer. Hmm, ik merk dat ik plagerig ben, het lijkt erop dat leraar-Coyote mij op mijn nek zit.
Onmiddellijk lag ik er middenin.
Oké, jij wordt geaccepteerd. Liggend in het binnenste van de meteoor ben je geaard in de kosmos: één met zijn kracht... Roger-Meteoor!
Ik dacht niet te kunnen bewegen.
Nee, vrij logisch, verwachtte je massieve materie? Het idee niet te kunnen bewegen, betekent dat je veronderstelt daar niet te kunnen leren of groeien; dat je denkt jezelf daar niet te kunnen ontwikkelen.
Dit bleek toch te gaan; hij was dus hol en van binnenuit heel doorzichtig.
Blijkbaar kun jij er wèl kennis opdoen; het lijkt een meteoor met kennis van de grote leegte en omdat jij er een mee bent zul je deze kennis begrijpen.
Aanvankelijk lag ik op mijn rug, maar na korte tijd weer op mijn buik, met de steen in mijn linkerhand.
Wat betekent dit? Van je rug op je buik... ik heb niet direct een idee. Wentelen, misschien? Wentel je jezelf in haar kennis? Wat jouw kijkrichting betreft: eerst kijk je van de Aarde af, het heelal in, en dan opnieuw naar de Aarde. Ga je iets leren over Hemel en Aarde? Oh prachtig, je hebt jouw Steen daadwerkelijk bij je in deze reis! In de bovenwereld ligt ze eveneens op jouw linkerhand. Hmm, blijkbaar ben je daar bereid van haar te leren.
Vanuit de steen ontstond een spiraal die naar boven open stond.
Een spiraal! Is dit de les? Welke betekenis heeft een wijderwordende spiraal? Ik denk dat de Steen haar kracht onthult. Ken jij zulke spiralen in de gewone wereld? Ik niet direct, hoewel, misschien toch; uit natuurkundelessen van de middelbare school. Heeft het met geluid te maken? Met energiegolven? Ik ben benieuw of ik daar nog wijzer over wordt. Volgens mij verbeeldt deze naar boven opstaande spiraal zich verspreidende informatie. Het lijkt een vorm van spreken; een antwoord geven of zo.
Daar ging ik in zitten.
... je laat je omhullen door de kracht van de Steen; door haar kennis. Hmmm, de specifieke kennis van jouw Steen is daarmee van jou.
Dat was het.
Supersimpel...
Ik had er geen bijzonder gevoel bij en evenmin een verklaring van de betekenis.
Voor jou is het een behoorlijk neutraal gebeuren geweest en je kunt er nog geen concrete inhoud aan verbinden, maar... jouw reiservaring schijnt door te werken in jouw nachtelijke uren! Ik stel voor door te gaan en meteen naar het tweede deel van jouw verhaal te kijken.
2) droom van die nacht :
Zeg je nou dat het belangrijk is om het zwart, het onbekende, al reizend te verkennen?
Heftig en veel gedroomd.
Intense ervaringen, waarschijnlijk leerrijk.
Zonder dat ik me concrete scènes herinner weet ik wel dat het een en al sexdromen waren.
Abstract gezien, betreft het hier de interactie tussen het mannelijke en het vrouwelijke: creatieve acties tussen complementaire krachten.
Toen ik wakker werd begreep ik dat de spiraal waarin ik zat wat met kracht, kundalini, te maken heeft.
Na de voor jou onrustige nacht ken je dus het toverwoord: kundalini! Het medicijn van de Steen heeft betrekking op de kracht van kundalini. Wat is kundalini? Levensenergie, nietwaar!? Hoe werkt kundalini eigenlijk?
FIJNSTOFFELIJKE ENERGIE
Eigenlijk best vreemd, Roger, dat wij nooit over kundalini gesproken hebben. Zelfs niet na jouw reis met de Steen! Waarom eigenlijk niet? Wat is kundalini? Dit is wat ik ervan weet: kundalini is het basale ingrediënt van het interactieve spel tussen fijn- en grofstoffelijke energie.
Behalve een van de twee bordspelers (kundalini is de fijnstoffelijke energie), is het tegelijkertijd de brandstof van dit spel dat zich afspeelt tussen Hemel en Aarde. De beloning die de levende pionnen zich al spelend kunnen verwerven, is het activeren van de persoonlijke Kundalinislang: van de Slang die slapend wacht in stuitchakra Muladhara.
Hoe ik het samenspel tussen de spelers fijn- en grofstoffelijke energie precies zie? Wel, volgens mij gaat het als volgt: vanuit de kosmos stormt fijnstoffelijke energie op de Aarde af, alwaar deze energie zich op ingenieuze wijze aardt in grofstoffelijke energie. Kruinchakra Sahasrara speelt hierbij voor de mensen op Aarde een belangrijke rol, want dit chakra neemt de fijnstoffelijke energie in zich op.
Wat vraag je? Hoe dit aarden specifiek geschiedt? Hmm, eenmaal opgenomen speelt de fijnstoffelijke energie onmiddellijk een rol in twee processen: in het denken (de bewustwording en het vastleggen van gedachten) enerzijds en in de waarneming (het opnemen en vastleggen van zintuiglijke informatie in het geheugen) anderzijds; denken en waarnemen zijn speciale manieren van aarden.
Daarna gebeurt er meer: na de eerste opname van fijnstoffelijke energie wordt in het verfijnde instrument mens; in de kundalinikanalen en chakra's (delen van de hardware) onmiddellijk het vervolg van dit intrigerende spel gespeeld.
Volgens mij gaat het als volgt: de enigszins geaarde onderdelen (gedachten en waarnemingen) dalen, met de resterende fijnstoffelijke energie, via de kundalinikanalen omlaag het systeem in en blijven vervolgens bij specifieke chakra's (filters!) hangen. De consequentie is dat ze daar in meer of mindere mate blokkades creëren en 'boem' onmiddellijk zijn de perfect bijpassende gevoelens aanwezig.
Aldus zijn de chakra's de instrumenten die variatie en verfijning aanbrengen in gevoelens en vormt de fijnstoffelijke energie de basis van waaruit mensen in alle kleuren van de regenboog, in het eigen lichaam, gevoelens ervaren: voor ieder mens specifiek maatwerk-in-kleur. Echt waar, het hele proces zit perfect in elkaar en daarmee idem het menselijk leven op Aarde.
Of ik dit voor alle gevoelens vind gelden? Ja, voor allemaal: zowel voor de zogenaamd positieve als zogenaamd negatieve. Het is van toepassing op de hele riedel; op het volledige, alombekende, brede scala: honger, dorst, pijn, vreugde, verdriet, spanning, spijt, pijn, rust, boosheid, teleurstelling, haat, tevredenheid, jaloezie, onrust, vertrouwen, trots, afgunst, schaamte, machteloosheid, vermoeidheid, verwondering, schrik, enzovoort, enzovoort, enzovoort.
Er ontstaan in dit proces zuivere gevoelens, die heel puur zijn (zoals schrik als plotseling een hard geluid gehoord wordt), alsook gevoelens die duidelijk vermengd zijn met of gebonden zijn aan gedachten. Een voorbeeld van het laatste? Hmm, neem haat, dat is een mengsel van pijn, boosheid en de gedachte 'de ander (of het andere) deugt niet'.
Of dit de kwintessens van het spel is? Deels wel; er zijn meer feiten: in de dagelijkse praktijk blijken de menselijke pionnen invloed te hebben in het kiezen van levenssituaties en aangehangen gedachten. Daarnaast hebben ze een belangrijke opdracht te vervullen: het volledig waarnemen, onderkennen en voelen van de gevoelens, van àlle gevoelens!
Haha, het verrast me Roger, dat ik naar aanleiding van jouw reisverhaal aanland bij jouw stokpaardje, bij jouw dagelijks pleidooi: "Voel je gevoelens!"
We zijn het eens in deze: volledig waarnemen en voelen is de bedoeling. Met de nadruk op volledig, want de grootte van en of kracht in een gevoel is gelijk aan die van de onderliggende boodschap.
Zogenaamd positieve gevoelens vertellen dat degene die ze heeft gewoon door kan gaan met datgene waarmee hij of zij bezig is. In het bezit van deze gevoelens kan een mens zijn levenskracht gebruiken om te werken, te studeren, activiteiten te ondernemen met anderen, daarvan te genieten, enzovoort.
Zogenaamd negatieve gevoelens daarentegen bevatten boodschappen dat er op het gebied van de specifiek persoonlijk of aardse ontwikkeling iets te leren of te veranderen valt. In de persoonlijke sfeer kan het gaan om het bijstellen van gedachten in de eigen binnenwereld, want mogelijk denkt de persoon niet-redelijk of te negatief. In het maatschappelijk bereik kan er actie te ondernemen zijn in de normale buitenwereld. Mogelijk dienen de handen concreet uit de mouwen gestoken te worden of is er daar iets te wensen; feedback te geven of iets anders. Velerlei actie kan gevraagd zijn, want voor zover het de persoon met de zogenaamd negatieve gevoelens betreft, lijkt er in de buitenwereld iets niet te kloppen. Dus... wat mij betreft, vind de boodschap onder de zogenaamd negatieve gevoelens en doe er iets mee, doe iets dat goed is voor het geheel!
Wat hebben wij vaak en veel over het onderwerp 'voelen' gesproken, Roger! Weet je nog? Voor alle gevoelens, die een mens in zijn leven - de pion in dit spel - krijgt, geldt dat hij ze voor zichzelf krijgt. Gevoelens zijn niet voor de buurman bedoeld, anders had hij ze wel! Nee, gevoelens helemaal voelen en onderkennen is ongetwijfeld de wezenlijke opdracht.
In de situatie van zogenaamd positieve gevoelens lijken de chakra's nauwelijks geblokkeerd te zijn. De boodschappen in of onder deze gevoelens zijn normaliter ook geen probleem. De boodschappen inherent aan de zogenaamd negatieve gevoelens blijken vaak moeilijker opdrachten, maar als deze opdrachten begrepen worden, kunnen de chakra's deblokkeren: de zogenaamd negatieve gevoelens ontkleuren dan in zogenaamd positieve als vreugde, opluchting en rust.
Het lijkt erop dat het de bedoeling van het spel is dat een mens probeert zijn gedachten en handelen zo in te richten dat de voorhanden zijnde fijnstoffelijke energie zo vloeiend mogelijk blijft stromen. Hoho, wacht even, niet dat ik daarmee de zogenaamd negatieve gevoelens veroordeel. Nee, absoluut niet! Acceptatie van wat is, staat voorop! Zogenaamd negatieve gevoelens blijven persoonlijke bakens en richtingaanwijzers op ieders levenspad en zijn derhalve zonder meer belangrijk. Niet voor niks zijn beide typen gevoelens gebaseerd op een en dezelfde fijnstoffelijke energie... op 'Liefde'!
Oh, nog even over de spelresultaten! Met de regelmaat van de klok, of beter gezegd continu, worden bij alle pionnen de tussenstanden opgenomen. Als uit de score blijkt dat bij een individu elk chakra behoorlijk doorstroomt, kan de fijnstoffelijke energie zich op het onderste niveau aarden, wel... en als dit gebeurt, kan de Kundalinislang in het stuitchakra wakker worden en zich oprichten. En dan... dan geraakt het proces wederkerig: de grofstoffelijke partij gaat daadwerkelijk meespelen.
Hoe? Heel gewoon, de menselijke pion in het spel zendt een signaal, kundalini, de andere kant op. Een signaal richting Boven of 'God': 'Je Liefde is aangekomen! Ik begrijp de regels van het spel: in mij is fijnstoffelijke energie geaard en bij deze is de Liefde wederkerig.'
Tja Roche-Meteoor, als je het mij vraagt, is dit de wezenlijke inhoud van de boodschap die jij uit de bovenwereld meebracht.
Rens Hendriks, een begaafd therapeut, zei ooit: "God is net zo eenzaam als de mens. Hij wacht net zo hard op een teken van ons, als wij op een teken van Hem!"
Ik ben het vergaand met hem eens. Maar mensen hoeven niet langer eenzaam te zijn. Als ze weten hoe God werkt door wat ze voelen wordt eenzaam... 'Eén-Saam'! Tja, God stuurt ons Zijn Energie, zijn Liefde, alle dagen. De hardware is vooraf reeds in ons ingebouwd en de software, in de vorm van waargenomen gebeurtenissen en gedachten, wordt continu perfect bewerkt met als uitkomst voor ieder van ons... gevoelens. Nou, wie zou hierna nog durven beweren dat God niet alle dagen in en bij ons is? Ja werkelijk, ieder van ons is behalve mens tevens 'een Goddelijke wezen'.
MIJN INSPIRATIE
Hoe ik aan deze ideeën kom? Het antwoord bevindt zich in mijn eigen, huidige levensgeschiedenis. Het betreft een combinatie van factoren. Natuurlijk gelden alle jaren dat ik psychologie studeerde en me in het dagelijks leven, in het onderwijs, daarmee bezighield. Eén essentieel moment speelde zich echter af in de Nebokerk! Ergens in de eerste helft van de jaren negentig. Wanneer precies weet ik niet meer.
Wat er gebeurde? Hmm, behoorlijk wanhopig en verdrietig zat ik op een bank linksachter in de kerk in de buurt van het beeld van de heilige Clemens Maria Hofbauer, de patroon in hopeloze zaken. De gebeurtenissen in het leven van alledag lieten me destijds niet onberoerd en regelmatig zocht ik steun en rust op die plek, en hulp van God, als Hij tenminste bestond! Tja, toen dacht ik echt dat het voor mijn niet weggelegd zou zijn me ooit gelukkig te voelen.
Dat het accepteren van gevoelens een goede zaak was, besefte ik echter al terdege en terwijl ik bezig was mijn verdriet te laten bestaan, bad ik om hulp. Wel, en toen kwam het volgende verhaaltje (ooit ergens gelezen) in me boven: een man stond na zijn dood voor God's aangezicht en keek met God terug op zijn leven. Hij vond dat zijn leven een strandwandeling geleek. Op de meeste stukken zag de man zijn eigen voetstappen naast die van God in het zand, maar op sommige stukken zag hij slechts één paar voetstappen. De man keek eens goed en sprak toen tegen God: "God, waarom heb je mij juist daar, toen ik het zo moeilijk had, in de steek gelaten?"
En God keek hem glimlachend aan en zei: "Maar zie je het dan niet? Daar en toen heb ik je gedragen."
Terwijl ik over deze woorden nadacht, keek ik peinzend naar het vriendelijk zwaaiende, gipsen, beeld van de Heilige Clemens en sprak ertegen: 'Clemens, jij vertrouwt erop dat alles goed komt; jij leeft vanuit het vertrouwen dat niets echt hopeloos is; jij vertrouwt op God, maar ik zie er geen gat meer in. Waar is God dan? Waar is Hij nu... nu ik mij zo wanhopig voel? Waarom herken ik hem niet? Waarom herkennen zoveel anderen hem niet?'
In tranen vroeg ik me af of ik iets kon onderkennen wat in mijn leven altijd aanwezig was. Wat zou er kunnen zijn? Wat was er ook nu, nu ik zó wanhopig was? En toen was daar opeens het antwoord: 'Gevoel is er, gevoelens zijn er, er is altijd wel een gevoel, kijk maar: nu is er wanhoop!'
Van het een op andere moment zat ik verdwaasd in vreemd-blije tranen om me heen te kijken. Daar en toen ontdekte ik God's aanwezigheid: in de wanhoop, in dat gevoel... in elk gevoel.
Zo ontdekte ik dat een mens op Aarde zich, door de eeuwig voortdurende interactie tussen fijn- en grofstoffelijke energie, niet blijvend hopeloos hoeft te voelen. Situaties kunnen terecht hopeloos lijken of zijn, maar dat is iets anders dan dat iemand zich blijvend hopeloos voelt. Mensen hebben het recht te kiezen. Wat mij betreft: voel elk gevoel en inventariseer ieder gevoel op grootte en kracht, zoek uit wat de onderliggende boodschap is en kies op basis daarvan voor verdere actie.
Voor mij is het verwarmende, troostende kennis dat God op deze wijze in ieder mens aanwezig is; bij iedereen en overal, op de gehele wereld, of mensen willen of niet, of ze geloven of niet, of ze zich ervan bewust zijn of niet, of het heiligen of moordenaars zijn, of ze denken alleen te zijn of niet, het maakt niet uit: God is er! God maakt géén onderscheid. Wat God betreft, zijn onze kansen eeuwig... Hij is altijd bij en in ons.
Haha, het grofstoffelijke beeld van de heilige Clemens, van deze patroon in hopeloze zaken, kan rustig in de Nebokerk blijven staan. God; Great Spirit, Wakan Tanka; Manitou; Allah; Jahweh of welke naam het Oerwezen in en achter onze schepping gegeven wordt... dit Wezen is al eeuwen bij en in ons en wacht geduldig tot wij Hem ontmoeten; tot er van ons genezende kracht - kundalini - uitgaat... dan weet Hij dat wij Hem 'gehoord' hebben!
Nou en daarmee is het aan ons - de mensen - om in het levensspel te leren van AL onze gevoelens ofwel van onszelf te houden. Weet je wat leuk is? Als een mens het hele spel goed speelt zodat de Kundalinislang zich in hem of haar heft dan vormt stuitchakra Muladhara in de bekkenbodem de reflecterende schaal van waaruit aan de Hemel wordt meegedeeld dat iemand tot inzicht is gekomen. Van daaruit wordt de boodschap dan uitgezonden dat wéér iemand weet hoe God tijdens het leven van de mensen op Aarde in en met ons werkt. Ja echt, de bekkenbodem van de betreffende mens vormt dan 'de Graal' waarnaar de mensheid al zolang op zoek is.
Een vraagje: "Heb ik je ooit verteld over mijn moment in de Nebokerk?"
Toen het gebeurde, werkten wij nog niet samen op de Nebo. Volgens mij niet, wat ik wel weet, is dat mijn veelvuldige bezoeken aan de kerk mij toen al nieuwsgierig maakten naar het gebeuren in de belendende vleugel. Dat ik in jouw kielzog daar op de SPH-opleiding kwam te weken, heb ik als een grote beloning ervaren van mijn inspanningen naar duidelijkheid. De bijna dagelijkse confrontatie met de spreuk op de voorgevel 'Clementis Fidei Robore Consto' (In het vertrouwen van Clemens doen wij ons werk) doet me vaak glimlachen: 'Wat hopeloos, hoezo!?'
Het ontroert me, Roger, dat jij de kracht uit de Steen aan kundalini koppelt. Een fijne bevestiging voor mij dat de Steen daadwerkelijk een genezende Steen is!
Hé, zie je trouwens dat het beeld van jou in de wijder wordende spiraal een prachtig symbool voor mens-zijn-op-Aarde is? Kijk maar van bovenaf! De spiraal brengt symbolisch gezien de boodschap dat het de bedoeling is 'In-het-Midden' uit te komen, maar waarschuwt daarbij wel dat daartoe wel eerst de gehele weg afgelegd dient te worden.
Immers als je ineens naar het midden springt, kom je op het verkeerde tijdstip in het centrum aan en dan heb je er weinig aan dat je het doel bereikt hebt. Als je daarentegen de hele weg aflegt, ben je precies op het juiste moment 'In-het-Midden'. Onderweg heb je inmiddels de kennis en vaardigheden opgedaan die nodig zijn om in het centrum daadwerkelijk te kunnen genieten van het bereikte doel, en waarschijnlijk heeft de afgelegde weg behalve obstakels hopelijk ook nog het nodige plezier verschaft. Hahaha, geldt dat ook voor mij als schrijfster van 'Het Verhaal van de Steen'?
Trouwens (nou word ik een beetje wild) als ik van voren kijk, valt me nog iets anders op aan het beeld van jou in de wijder wordende spiraal! Wat mij betreft gelijk je precies een mediterende Boeddha! Zie je wat ik zie?? Dát is de andere weg om de Kundalinislang te laten stijgen... hahaha, zo min mogelijk confrontaties in de gewone wereld meemaken en het eigen hoofd zo bewust mogelijk vrijmaken van gedachten... dan blijven de chakra's vanzelf open! Hmm, zouden we daarvoor het leven gekregen hebben? Nee, nee, nee! Nou vooruit, zo gek is het nou ook weer niet; eigenlijk zou ik naast de in slaap doorgebrachte uurtjes maar wat graag een kwart van mijn dag helemaal voor mezelf alleen hebben om 'niks' te doen!
ZO'N GEWONE MENS
Ben ik afgedwaald van het spoor, Roche, of zit ik nog op het pad? Midden in het bespreken van jouw droom ben ik over kundalini begonnen. Zal ik maar weer aansluiten bij jouw droom? Je beschrijft de inhoud beslist heel open en daar ben ik blij mee, want nu kan ik de weg van de fijnstoffelijke energie in het menselijk lichaam illustreren.
Een scène herinner ik me nog duidelijk.
Hier komt het belangrijke voorbeeld!
Met Louve was ik op wandel in Nijmegen, en op zeker ogenblik slaat zij een straatje in.
Samen met je vrouw, een individu met een eigen identiteit, zie jij jezelf actief zijn in de gewone wereld, haha, op een nieuw markt; in een nieuwe wereld! Als ik de symboliek van het wandelen in acht neem, betekent dit beeld dat jullie op Aarde als mensen aan elkaar groeien, maar in jouw droom besluit Louve plotseling een eigen pad te volgen: zij verandert (tijdelijk) van richting om een weg te volgen die haar unieke ontwikkeling bevordert.
Heel jalours ga ik kijken of er iemand is naar wie ze toegaat.
Oei, het lijkt erop dat Louve niet zomaar haar eigen gang mag gaan. Is groeien aan een andere persoon niet de bedoeling?
Met de interactie tussen de fijn- en grofstoffelijke energie in gedachten zie ik het volgende: jouw waarneming in jouw droom van Louve's gedrag bewerkstelligt in samenhang met jouw gedachten in jouw lijf het gevoel jaloezie.
Tijdens jouw droom zijn jouw gedachten nog niet duidelijk, maar...
In een gesprek met Thea enkele dagen later werd me deze laatste scène als droom wel duidelijk: terwijl ik onvoorwaardelijk mijn kracht kan uitdelen, gun ik dit niet aan Louve (nl dat ook zij onvoorwaardelijk haar kracht kan uitdelen).
Oké Roger, hier verwijs je naar ons eerste gesprek over jouw reisverhaal: pratend met een vrouw van God en nadat je kort strijd gevoerd had, vond je toen inderdaad vrijwel subiet jouw heikele gedachte.
Haha, Roche, niet alleen ik... ieder mens ìs een wezen van God!'
Ik vind het geweldig dat je toen via de door jou ervaren jaloezie op een eigen niet-redelijke gedachte kwam: van onbewust naar bewust. Dat de gedachte niet-redelijk is, zie je in, nietwaar? Mag-niet-gedachten zijn vaak niet-redelijk. Als volwassen individu heeft Louve het recht vrij te kiezen wat zij doet. Ik weet dat je het honderd procent met mij eens bent: mannen en vrouwen zijn niet gelijk, wèl gelijkwaardig.
Hmm, eens kijken waar in jouw screeningsinstrument de blokkade tot stand is gekomen. Ik weet het! In chakra Svadhisthana! Dáár veranderde fijnstoffelijke energie door jouw onbewuste gedachte in het gevoel jaloezie. Zó werkt het, zo werkt God met de energie in het universum, en zó leidt God ieder mens continu in zijn persoonlijke ontwikkeling. Eenvoudig hè!? God heeft Zijn Oordeel ìn ons mensen ingebouwd.
Hoe ik specifiek op sekschakra Svadhisthana kom? Vrij eenvoudig, ik val terug op kernbegrippen die vanuit de Oosterse filosofie aan chakra's gekoppeld zijn. Voor Svadhisthana zijn dat ondermeer intimiteit, relaties, seksualiteit en creativiteit. Bij dit chakra horende vloeiende, golvende bewegingen; handelen, ruilen en het begrip 'lekker'.
Een open Svadhisthana leidt, vanuit een basisgeloof in overvloed, tot het vermogen te kunnen delen; tot harmonie in relaties; tot gemakkelijk, ongedwongen fysiek contact; enzovoort. Een blokkade in Svadhisthana kan zich uiten in jaloezie; in ongeremde begeerte, in angst voor eigen seksualiteit of intimiteit, of in gebrek aan creativiteit en scheppende energie.
Sorry Roche, al deze opgesomde ellende is teveel! Véél tevéél voor jou! Toch zit er een kern van waarheid in. Het waren immers een en als seksdromen die je had, en zoals je schreef: 'Heel jalours ga ik kijken of er iemand is naar wie ze toegaat.'
Jouw jaloezie, Roger, omvatte de boodschap dat er op dat moment in jouw leven wat te groeien viel. Prima toch! Tijdens ons gesprek veranderde je de onderliggende niet-redelijke, nauwelijks bewuste, gedachte vrijwel direct in: "Laat ik Louve gunnen net zo onbaatzuchtig haar kracht aan anderen te delen, als ik dat mezelf gun."
Voor mij ben je hiermee een ontiegelijk dapper mens!
Ach zie je hoe 'de Liefde' - de fijnstoffelijke energie - verborgen zit in jouw jaloezie? Ja hè!? De liefde van jou voor jezelf in de gewone wereld zit eronder: jij bent precies zó jaloers op Louve als je het haar niet en jezelf wèl gunt om onbaatzuchtig eigen kracht te delen. Als dergelijk delen voor jou minder belangrijk zou zijn, zou je minder jaloers zijn op Louve's handel en wandel.
Hmm, op zich vind ik het bizar dat specifiek déze situatie door jou is ingebracht. Als ik iemand ken die onbaatzuchtig deelt en eigenlijk iedereen alles gunt, ben jij het wel. Haha, zo zie je maar weer: het kan vreemd lopen.
Dus om kort te gaan: ieder's kundalinihuishouding weerspiegelt de stand van zaken binnen èn de stand van zaken buiten de betreffende persoon, en of mensen nu willen of niet hun persoonlijke ontwikkeling en die van de wereld gaan vanzelf door. In ieder menselijk lichaam huist een schitterend, voorgeprogrammeerd, instrument.
Hmm, misschien kunnen de mensen God een handje gaan helpen. Gevoelens bevatten een boodschap! Gevoelens dienen een dieper doel dan directe uiting in vernietigende acties naar buiten, naar anderen, toe. Zogenaamd positieve gevoelens... geen probleem: 'Ga gewoon door.' Zogenaamd negatieve gevoelens... eveneens geen probleem: 'Voel ze en inventariseer ze op kracht en grootte!'
De totale kracht en grootte van gevoelens geeft aan hoe sterk de voorafgaande niet-redelijke gedachten in de binnenwereld en of de niet-redelijke gebeurtenissen in de buitenwereld voor verandering vatbaar zijn. Alle gevoelens accepteren en waarderen is het juiste besluit. Troost bestaat, vanaf hier en nu, uit de erkenning dat gevoelens er, in al hun hevigheid, zijn. O ja, en alsjeblieft, blijf van de gevoelens van anderen af! God doet al die moeite om ons te laten voelen niet voor niks... echt niet!
Wel lieve, beste Roger en Roche, Vurige-Tong... van het Heelal en goede vriend in het dagelijks leven, dit is het dan. Bedankt voor alles, bedankt voor je deelname aan mijn experiment met jouw Steen en bedankt voor het sturen van jouw reisverhaal... dat we in dít leven allebei heel oud mogen worden en dat we onze chakra's tot en met kruinchakra Sahasrara - het Witgouden Oog - mogen openhouden.