ROND EEN BIJZONDER RELIEKSCHRIJN
Thea-Warrior
Rond 17.30 uur begeven we ons in de Kathedraal om een plekje te zoeken van waar ik de rituelen van nabij kan gadeslaan. Vooraan zijn enkele rijen stoelen gereserveerd voor genodigden, maar direct daarachter zet ik me aan de zuidkant neer. Eerlijk gezegd, vind ik het gerelateerd aan het coronavirus nog eng om met zovelen in een ruimte te vertoeven. We proberen de anderhalve meter afstand ten opzichte van anderen zo goed als mogelijk aan te houden. Aan de zijkant bevinden zich meerdere draagbaren met heiligenbeelden. Van heinde en ver zijn bedevaartgangers toegestroomd om morgen - zondag - om 10.00 uur met hun beelden deel te nemen aan de Grote Processie.
De Processie van 2020 is door de Covid-19-pandemie niet doorgegaan, dus dat het nu weer mag, maakt het extra feestelijk. Toch geeft het me een onbestendig gevoel: tijdens de huidige pandemie een processie houden, die in 1092 is ingesteld uit dankbaarheid dat de 'pest-'epidemie van 1089-1090 eindigde na een processie geboren uit nood waarin vele zieken (en Ailbertus d'Antoing) hebben meegelopen.
Behoort een positief effect tot de mogelijkheden? Interactie met het meer fijnstoffelijke bestaat, dus volgens mij wel. Dankbaarheid voor het leven lijkt me een goede. Normaliter denk ik hierbij aan de waterexperimenten van de Japanse onderzoeker Masaru Emoto (2005): water gezegend met positieve muziek, gedachten, woorden of gevoelens laat in bevroren toestand esthetisch mooie kristalstructuren zien, terwijl water waaraan lelijke woorden zijn toegevoegd in bevroren toestand misvormde kristallen toont.
Terwijl we wachten wordt de reliekschrijn van de Vlaamse Onze-Lieve-Vrouw (Notre-Dame Flamande) onder de viering opgesteld. Het lukt me bijna niet een redelijke foto van de schrijn te maken, telkens ziet deze er wazig uit.
Florian Mariage (2014) schrijft dat de reliekhouder in 1205 is besteld in het kader van de voltooiing van het eerste Romaanse koor. Het koffertje, van de hand van goudsmid Nicolas Verdun, is bekleed met goud en zilver en bevat beenderen van enkele belangrijke heiligen die in de kathedraal worden vereerd. Of die beenderen zich echt in de schrijn bevinden en of het echte beenderen van die heiligen zijn, doet er eigenlijk niet toe; waar het om gaat is het geloof in het bestaan van de fijnstoffelijke wereld, in het bestaan van ziel en geest, in het bestaan van de Goddelijke essentie in ons hart en overal. Duizenden hebben hun gebeden gericht tot Onze-Lieve-Vrouwe, duizenden hebben hun dankbaarheid geuit... wat met water mogelijk is, is ook mogelijk met meer fijn-etherische stoffen. Als ik naar de schrijn kijk, straalt ze - en dan gaat het niet om de zilveren en gouden metalen.
11 september 2021 - In de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik
Al met al is het een bijzonder spektakel: het schip versierd met blauwe banieren; mondkapjes die ongevraagd de anonimiteit van de aanwezigen garanderen; bisschop Guy Harpigny die met meerdere heren in wit met gouden kazuifels voorgaat en het Kathedraalkoor dat zingt op het oksaal.
In de lezing komt de brief van de Heilige Paulus aan de Korintiërs voorbij. Paulus spreekt over God als bron van alle troost, wat het leed ook moge zijn. Vanaf een abstract gezichtspunt heeft Paulus gelijk, immers alles komt van God. Tijdens leed erop vertrouwen dat God daadwerkelijk troost biedt, lijkt me wel een opgave te zijn. Daarnaast weet ik dat velen trachten het leed van anderen te verzachten en dat velen trachten anderen te overtuigen dat het hebben van vertrouwen gezond is. Accepteren van leed is een opgave, het verklaren van leed idem.
Het evangelie brengt woorden van Jezus aan het kruis. Op zich in een situatie van grote ellende. Jezus weet dat hij gaat sterven en met woorden verbindt Hij zijn Moeder Maria - in haar ellende - aan zijn leerling Johannes en vice versa. Als moeder en zoon zullen deze twee daarna samen verder gaan. Best een troostrijke gedachte; zoiets als alle kinderen zijn onze kinderen.
Er wordt geen collecte gehouden; er is besloten dat de kerkgangers hun bijdrage mogen houden om dit weekend feest te vieren. Een aardig gebaar. Voor de vrijgevige rijken is er aan het eind de mogelijkheid een bijdrage op een collecteschaal te deponeren.
Bronnen
- Emoto, M. (2005). Water weet het antwoord. Deventer: Ankh-Hermes.
- Mariage, F. (2014). Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik. N. Plouvier - Maison du Tourisme de la Wallonie picarde.
---> 274 DE HOOGSTE GEZAGSDRAGER - Het Ritueel van de Sleuteloverdracht