MOOISTERK
Thea-Warrior
Losse eindjes... in elk geval die van de namen van de energielijnen. Namen geven is een eer, en ik ken deze eer aan mezelf toe. Gewoon lef hebben.
Tijdens het verhalen heb ik al namen toegekend. Soms met wat twijfel, immers moet de gele energielijn Christus-Salvatorlijn heten omdat het grote beeld in de Kathedraal van Christus-Redder-van-de-Wereld met zijn rechterhand naar deze energielijn wijst of Madonnalijn, omdat Maria-met-Jezus-op-Haar-Schoot in het roosvenster als belangrijkste motief is afgebeeld? Ik heb voor de naam MADONNALIJN gekozen, omdat Jezus-op-Schoot ook als Redder-van-de-Wereld is afgebeeld.
De volgende energielijn van west naar oost aan de zuidkant is de blauwe energielijn. Deze blauwe lijn gaat door de zuidelijke ingang, de Porte Capitole, en loopt op de Oude-Aardewerkmarkt achterlangs het prachtige standbeeld dat verwijst naar het schilderij van de Doornikse meesterschilder Rogier van der Weyden: 'Lucas schildert de Madonna'. Dit is waar: genoemd schilderij vormt een van de losse eindjes!
Boven de Porte du Capitole bevindt zich de Sint-Catharinakapel. De blauwe energielijn gaat schuin door de kapel en vult haar grotendeels, daarom vormt deze kapel eveneens een van de losse eindjes. Er is een tweede reden. En wel die keer dat ik op de begane grond zo pittig tegen de oostelijke muur wordt gesmakt als ik via de Porte Capitole de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal binnenga. Mogelijk dat de kruising van de blauwe en turquoise energielijn hiervoor verantwoordelijk kan worden gesteld. Hoe dan ook de blauwe energielijn heb ik de naam SINT-CATHARINALIJN gegeven. Min of meer ook een eerbetoon aan het eeuwigdraaiende rad in ruimte en tijd.
De rode energielijn is de volgende. Ondertussen is te zien dat de rode lijn de turquoise energielijn kruist in de zuidelijke arm van het transept. Kijkend naar het oosten en staand op de rood-turquoise kruising zijn bijzondere muurschilderingen te zien. Westerman (2016) vertelt dat in de lage blindnis de kleuren fris en fel zijn: drie engelen dragen er een baldakijn. Boven de rondboog van de nis zijn de kleuren fletser. Links en rechts zijn Petrus en Paulus afgebeeld en boven hen de door engelen bevolkte hemelse stad Jeruzalem. Ik hoop dat als het Coronavirus zich weer wat koest houdt dat ik dan met eigen ogen nog een keer door de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal mag dwalen en deze afbeeldingen nader kan beschouwen.
Maar goed, het gaat om de naamgeving van de rode energielijn. Ik heb eraan gedacht deze lijn te vernoemen naar Jean-Baptiste Capronnier die het roosvenster zo ludiek heeft ontworpen, en die op de een of ander manier heeft toegestaan dat Edmond Lévy in 1860 in 'Histoire de la Peinture sur Verre en Europe et particulièrement en Belgique' zoveel onwaarheden over de afbeeldingen van profeten in de Rosace heeft kunnen vastleggen. Ik ga het niet doen; als eerbetoon aan alle gewone burgers van Tournai/ Doornik ga ik de rode energielijn de BELFORTLIJN noemen. Tenslotte loopt de rode energielijn door hun Belfort en op zich vind ik het een prachtige naam. Simpel vertaald in het Nederlands: 'mooisterk'. Op de een of andere manier komt de moed en kracht van de gewone mensen erdoor naar voren, moed en kracht om (weer) op te staan en door te leven zeker als het leven wat tegenzit.
Welke energielijn komt nu aan de beurt? De turquoise of de witte? Eigenlijk komt de turquoise eerder naar buiten aan de zuidkant, maar vanwege de naamgeving ga ik toch de witte eerst bespreken. De witte energielijn gaat in de Bidkapel tussen de twee glas-in-loodramen door die Jean-Baptiste Capronnier heeft ontworpen en die niet enkel aan gebeurtenissen in Rome zijn gewijd, maar bovenal te linken zijn aan Bisschop Gaspard-Joseph Labis, de bisschop die de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik het roosvenster heeft geschonken. Aan de noordkant gaat de witte energielijn door de Porte Mantilius, maar ik denk dat het te verteren is dat ik de witte energielijn vernoem naar deze intrigerende bisschop: de BISSCHOP-LABISLIJN.
Met die twee ellen in 'Labislijn' rolt het - alliteratie! - heerlijk door de mond!
Dan blijft de turquoise energielijn over. Deze heb ik al een naam gegeven: DE-HEILIGE-GEESTLIJN. Verenigd met de Heilige-Geestkapel, de oude vergaderzaal van de kanunniken, ligt de turquoise energielijn als de klepel van een ouderwets raderuurwerk naast het koor van de Kathedraal. Alsof de klepel tegen de Kathedraal gaat slaan: ding-dong ding-dong...
Als er een verticale energielijn in de STER bestaat, mag en kan deze ook nog een naam krijgen. Ik wacht af... vandaag is het Tweede Pinksterdag 2021, ik ben dankbaar voor alle inspiratie die ik de afgelopen maand vanuit de geestelijke wereld heb ontvangen. Mijn dank aan de Engelen is groot!
Voor nu is het tijd om voorlopig afscheid te nemen van het roosvenster, met dank aan de ontwerpers ervan. Hun visie op de kosmos hebben ze schitterend erin tot uiting laten komen. En nu!? Als redelijk secuur mens ga ik nog enige tijd verder met het onderzoeken van de losse eindjes die ik op mijn ontdekkingstocht - al 'werkend' aan de Ontsleuteling van het Geheim van de Versleuteling van de Energielijnen in de Rosace van de Cathédrale Notre-Dame de Tournai - ben tegengekomen. Zie de betreffende pennenvrucht maar als een toegift op dit verhaal dat ikzelf beschouw als beslist mooisterk.
Bronnen
- Lévy, E. (met Capronnier, J.-B.). (1860). Histoire de la peinture sur verre en Europe et particulièrement en Belgique. Bruxelles: Tircher.
- Westerman, J. (2016). De onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik: onafhankelijkheidsmonument voor een bisdom. De Erfgoeduitgeverij. Pdf gedownload op 10 december 2020 van https://openaccess.leidenuniv.nl/handle/1887/44809
---> 227 EEN SCHILDEROPDRACHT - Vorm en Inhoud