SPROOKJESACHTIG MOOI!
Thea-Warrior
De tweede plattegrond staat op de binnenzijde van de kaft, zeg maar op pagina 0, van het kleine boek ONZE-LIEVE-VROUWE- KATHEDRAAL VAN DOORNIK van Florian Mariage (2014).
Dit plan toont de Kapel van de Heilige Geest (SCHAT) uit het eind van de zeventiende eeuw en is daarom alleen al bijzonder.
De turquoise energielijn - de Heilige-Geestlijn - deelt de oude ovale vergaderzaal van de kanunniken als het ware schuin doormidden. Samengenomen lijkten energielijn en kapel de slinger van een slingeruurwerk: het is alsof de tijd tikt. Ik kan me bijna niet voorstellen dat de bouw van deze vergaderzaal voor het kapittel niet bewust is geschied met inachtneming van de loop van deze energielijn.
Als ik de energielijnen inteken, komt een nieuwe vraag naar boven: Ontstaat een verticale energielijn door de kruising van de horizontale energielijnen of omgekeerd; ontstaan de horizontale energielijnen door de instroom of uitstroom van verticale energielijnen? Naar mijn mening bestaat op dergelijk, geweldige, kruisingen een goddelijke samenwerking tussen Hemel en Aarde.
Het derde plan is reeds bekend; het staat namelijk tevens op een schutting aan de noordkant van de kathedraal. Het unieke van dit plan is dat het informatie verstrekt over de kathedraalplattegronden door de eeuwen heen, maar wel enkel die welke tijdens de opgravingen zijn aangetroffen!
Opvallend zijn de brede fundamenten van de Kathedraal van het Jaar Duizend - de lichtblauwe structuur. In deze Onze-Lieve-Vrouwekathedraal heeft Ailbertus d'Antoing zijn werk gedaan. Hier is hij diaken en cantor geweest. Westerman (2016) vertelt dat in 1066 (of in 1070) het schip van de Kathedraal van het Jaar Duizend wordt gewijd, waarschijnlijk omdat koor en transept dan nog in aanbouw zijn. Genoemde wijding heeft te maken met de herbouw van de kathedraal na een grote brand.
Het zal rond 1100 zijn - de jaren waarin Ailbertus d'Antoing zich terugtrekt - dat er plannen worden gemaakt om de Kathedraal van het Jaar Duizend naar het oosten toe te verbreden en verlengen. Het schijnt dat buiten de kathedraal als eerste de zuidoosttoren - de Mariatoren - wordt gebouwd (deze is het meest romaans), dan de noordoosttoren - de Sint-Johannestoren. Vrij logisch, want waarschijnlijk is daar nauwelijks bebouwing. Daarna de noordwesttoren - de Brunintoren - en als laatste de zuidwesttoren - de Parochietoren (de toren met de meest gotische kenmerken). Voor de exercitie van beide laatste torens moet het transept van de Kathedraal van het Jaar Duizend worden opengebroken.
Ik vraag me af of er toegangen hebben bestaan in de noordelijke en zuidelijke zijmuur van het transept van de Kathedraal van het Jaar Duizend. In elk geval bevinden zich nu westelijk van de Brunin- en Parochietoren respectievelijk de Porte Mantile en Porte du Capitole. Samen met de westelijke torens min of meer binnen het grondplan van het voormalig transept.
De twaalfde eeuwse romaanse bouw wordt in het oosten afgesloten met een rondgesloten koor. In 1213 wordt volgens Westerman (2016) de voltooide kathedraal inclusief de torens gewijd. Op de plattegrond is in het grijs het klaverblad, gevormd door de drie absides, duidelijk te zien.
Op het derde plan bevat de romaanse koorsluiting uit de 12e eeuw een vlekje blauw, daar is dus een opgraving geweest! Ik vraag me af of op deze plek bisschop Labis (3 juni 1792 - 16 november 1872) is begraven. Waarom? Het wereldwijde web vertelt dat bisschop Labis - de bisschop van de Madonna Rosace - op zaterdag 16 november in zijn buitenverblijf in Kain la Tombe is overleden. Zondag de zeventiende is zijn overlijden in Doornik bekend, in de kathedraal wordt rouw geluid. Ik neem aan het de Bourdon-klok is - de Marie-Pointoise in de Mariatoren - die bisschop Labis opnieuw heeft laten gieten.
Op maandag de achttiende wordt het lichaam van bisschop Labis overgebracht naar het Bisschoppelijk Paleis en opgebaard in de Bisschopskapel. Een en ander gaat met rumoer gepaard, want de overbrenging zou van tevoren niet officieel gewaarmerkt door de stadsautoriteiten zijn toegestaan. Op woensdag 20 november komt de gemeenteraad van Doornik met spoed bijeen. Officieel wordt stelling genomen tegen de feiten en er wordt besloten dat de raad niet op de begrafenisplechtigheid van donderdag 21 november aanwezig zal zijn. Blijkbaar gaat er toch een beperkte afvaardiging naar de eredienst om de identiteit van de overledene vast te stellen. Dit blijkt onmogelijk want in de kathedraal is het stoffelijk overschot reeds aan de aarde toevertrouwd. Tijdens de begrafenismis staat er in kerk slechts een leeg praalbed.
De haastige teraardebestelling zet de politici een hak, want volgens een decreet uit het jaar XII van de Franse republikeinse kalender (volgens het wereldwijde web betreft dit een jaar in de periode 1804-1805) moeten gestorvenen buiten de muren van de stad worden begraven om de volksgezondheid van ellende te vrijwaren.
De kwestie komt voor de rechtbank en betrokkenen - ook de arbeiders - krijgen boetes opgelegd en in hoger beroep nog hogere boetes. Waar de bisschop precies is begraven, blijft onbekend. Toegegeven wordt dat de bisschop begraven is in een zeer diepe grafruimte, afgesloten met gemetselde stenen, een dikke laag aarde en daarboven een tegelvloer... nabij de grafkelder Walter de Marvis en vlakbij de sacristie.
Het relaas op het wereldwijde web eindigt met de opmerking dat in oktober 2014, bij het uitvoeren van peilingen in verband met de stabiliteit van de kathedraal, de sarcofaag in een 14e-eeuwse grafkelder onder het koor wordt aangetroffen. Eerlijk, wat kan ik genieten van sommige' stoute' acties en dit onderling 'onschuldig' gekibbel!
Natuurlijk teken ik op het derde plan de energielijnen in ... en dan presenteert zich bijzondere informatie.
Het schuinliggende, lichtblauwe vierkant ofwel de westtoren van de Kathedraal van het Jaar Duizend verbouwereert me wat. Uit afbeeldingen bij de opgravingen in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal weet ik dat het een toren is geweest. Waarom ben ik verbouwereerd? Omdat de kruising van de gele en turquoise energielijn zich op de grens van deze westtoren en het middenschip bevindt. Heeft zich daar destijds een toegang tot het schip bevonden? Zijn de kerkgangers onder de toren door over deze kruising de kathedraal ingegaan? Of stond de toren op zichzelf en waren de ingangen links en rechts ervan? Een bijzonder energetisch punt voor iedereen die door het huidige middenpad loopt.
De ACHT- OF TIENSTRALENSTER bevindt zich buiten de Kathedraal van het Jaar Duizend en alle voorgangers daarvan. Door de uitbreiding in de 12de eeuw van de kathedraal naar het oosten toe komt de Ster in de viering terecht. Westerman (2016) vertelt dat sinds de negende eeuw ten oosten van de Onze-Lieve-Vrouwe-kerk, op de plaats van het huidige gotische koor en deels in de viering, resten van een Sint-Stephanuskerk (Saint-Etienne) hebben gelegen. Beide kerken behoren tot de vroegmiddeleeuwse kerkengroep van Doornik. Het is onduidelijk welke van de twee precies de zetelkerk is geweest; de bisschopszetel zou in beide hebben kunnen staan. Misschien is de een de doop- en de ander de grafkerk van het kapittel geweest. Als de Sint-Stephanusruïne er nog heeft gestaan, is deze voor de bouw van het 12de-eeuwse koor natuurlijk geruimd. In de huidige kathedraal is het hoofdaltaar gewijd aan de eerste martelaar: Sint-Stephanus.
Opvallend zijn ook de lichtbruine lijnen in de donkerblauw gelijnde pandhof van het klooster uit de 12de eeuw. Dit lichtbruin gekleurde 'gebouw' loopt parallel aan de gele energielijn, die van Christus-Salvator. Volgens de index is het 'een gebouw in Opus Africanum'. Het wereldwijde web helpt: Opus africanum betekent dat het gebouw is opgetrokken uit metselwerk met blokken steen waarbij elke steen zo gehouwen is dat hij aansluit bij en op de reeds eerder gelegde. Karakteristiek zijn zuilen van meest verticale (grotere) stenen waartussen zich oppervlakken bevinden met horizontaal gelegde stenen. Deze antieke bouwvorm komt uit de Romeinse provincie in Afrika, maar kan ook op Sicilië en in Zuid-Italie gevonden worden. Hebben de Romeinen ooit over de gele energielijn gelopen?
Als laatste aandacht voor het monumentale doksaal in de viering. Volgens Mariage (2014) is dit renaissancistische werk van de Antwerpse architect Corneille Floris gebouwd tussen 1570 en 1573. De witte energielijn gaat er mooi doorheen. Waarom ik hiervoor aandacht heb? Deze afscheiding heeft me geholpen om de versleuteling van de energielijnen in het roosvenster te begrijpen.
Bronnen
- Bisschop Gaspard-Joseph Labis. Op 25 april 2021 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Gaspard-Joseph_Labis
- Franse republikeinse kalender. Op 25 april 2021 https://nl.wikipedia.org/wiki/Franse_republikeinse_kalender
- Mariage, F. (2014). Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik. N. Plouvier - Maison du Tourisme de la Wallonie picarde.
- Opus africanum. Op 25 april 2021 van https://en.wikipedia.org/wiki/Opus_africanum
- Plan 2. Uit: Mariage, F. (2014). Onze-Lieve-Vrouwe Kathedraal van Doornik. N. Plouvier - Maison du Tourisme de la Wallonie picarde, pg. 0.
- Plan 3 (zonder de energielijnen). Uit: Mariage, F. (2014). Onze-Lieve-Vrouwe Kathedraal van Doornik. N. Plouvier - Maison du Tourisme de la Wallonie picarde, pg. 20.
- Stormklok (27 maart 2016). Doornik, kathedraal, klokken.
Op 25 april 2021 van https://www.youtube.com/watch?v=mAliJTjPizQ
- Westerman, J. (2016). De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik: onafhankelijkheidsmonument voor een bisdom. De Erfgoeduitgeverij. Pdf gedownload op 10 december 2020 van https://openaccess.leidenuniv.nl/handle/1887/44809
Link als eerbetoon aan bisschop Gaspard-Joseph Labis
De Marie-Pointoise - de bourdon/ rouwklok in de Mariatoren - op YouTube. ---> Doornik, kathedraal, klokken.
---> 216 DE UITDAGING - Denkwerk