94 DE OOSTELIJKE CONCHA - DEEL 5

HET LAM GODS

Thea-Warrior

 

Aan de rechterhand van Jezus knielt zijn Moeder 'Maria'. Eerst denk ik dat links van Hem apostel en evangelist Johannes knielt; zoals beiden onderaan bij zijn kruis op Golgotha hebben gestaan. Het verrast me als ik lees dat directeur Corten (1902) schrijft dat hier Johannes-de-Doper is afgebeeld. In zijn linkerhand de schotel met daarop het Lam Gods: symbool voor een mensenoffer.

 

Evangelist Lucas (1: 68-79) schrijft dat Elisabeth de moeder van deze Johannes, een nicht is van Maria, de moeder van Jezus. Johannes wordt geboren in een priesterfamilie, de stam der Levieten. Zijn vader, priester Zacharias, en zijn moeder zijn al op leeftijd en kinderloos omdat Elisabeth onvruchtbaar is. Totdat Aartsengel Gabriël in de tempel - waar Zacharias een reukoffer brengt - aan hem de geboorte van een kind aankondigt dat de naam Johannes zal dragen.

Gabriël vertelt Zacharias dat zijn zoon vervuld zal zijn met de Heilige Geest en wegbereider is voor de Heer, en dat hij wijn noch sterke drank zal drinken. Als Zacharias om bevestiging van het gehoorde verzoekt, zegt de Engel dat hij, vanwege zijn gebrek aan geloof, tot de dag van de geboorte van zijn zoon niet zal kunnen spreken, en zo geschiedt het.

 

Elisabeth wordt zwanger en verbergt zich vijf maanden omdat ze zich vanwege haar kinderloosheid versmaad heeft gevoeld onder de mensen. Als Elisabeth zes maanden zwanger is, wordt Aartsengel Gabriël naar Nazareth in Galilea gezonden; naar de maagd Maria, die in ondertrouw is met Jozef uit het huis van David. 

Het is ons reeds bekend wat Gabriël tegen Maria zegt: "Wees gegroet, gij begenadigde, de Heer is met u, gij zijt de gezegende onder de vrouwen."

Gabriël vertelt Maria dat ze genade bij God heeft gevonden, dat ze bevrucht zal worden en een Zoon zal baren, die de naam Jezus zal dragen. Maria vraagt hoe dit kan, omdat ze zich nog niet aan een man bekend heeft. Gabriël antwoordt dat de Heilige Geest over haar zal komen, de kracht van de Allerhoogste, en dat haar zoon Gods Zoon genoemd zal worden. Hierna vertelt Gabriël dat Elisabeth, Maria's nicht, ook zwanger is; bij God is niks onmogelijk. Maria accepteert wat ze gehoord heeft: "Zie, de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord."

 

Na de ontvangen boodschap reist Maria het gebergte in, naar een stad in Juda, om in het huis van Zacharias Elisabeth te groeten. Als ze groet, springt het kind in Elisabeth's buik op en wordt Elisabeth vervuld van de Heilige Geest. Ze groet Maria: "Gezegend zijt gij onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot."

Om een lang verhaal iets in te korten ga ik nu naar de geboorte van Johannes. Op de achtste dag na zijn geboorte willen de buren het kind besnijden en het de naam Zacharias geven; naar zijn vader. Maar Elisabeth staat erop dat de jongen Johannes wordt genoemd. De buren vragen het na bij Zacharias en deze schrijft op een schrijftafel: 'Johannes is zijn naam.'

Op dat moment wordt Zacharias vervuld van de Heilige Geest en kan hij weer spreken, waarop hij een Lofzang uitspreekt: het Benedictus. In deze Lofzang onthult Zacharias dat Johannes de profeet van de Allerhoogste genoemd zal worden, en voor de Heer zal uitgaan om de weg voor hem gereed te maken, zodat het volk bekend raakt met hun redding door de vergeving van hun zonden. Volgens Zacharias zal het stralende licht uit de Hemel over ons opgaan, zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van vrede.

Johannes groeit op, wordt sterk en leeft tijden in de woestijn voordat zijn openbare leven in Israël begint.

 

In het Evangelie van Mattheus (2 en 3) en in het Evangelie van Johannes (1) gaan de verhalen verder.

Jezus wordt geboren in Bethlehem in Juda. Drie Wijzen uit het Oosten hebben Zijn Ster gezien en zoeken Hem, de geboren Koning der Joden, om Hem te aanbidden. Heel Jeruzalem is ontroerd door de zoektocht van deze Drie Wijzen. Koning Herodes verzoekt de Wijzen terug te komen als ze het Kind gevonden hebben, opdat hij eveneens het Kind kan aanbidden.

De Drie Wijzen vinden Jezus, aanbidden Hem en overhandigen hun geschenken: goud, wierook en mirre.

In hun dromen worden ze echter middels Goddelijke openbaring vermaand niet terug te gaan naar Herodes, en in een droom wordt vader Jozef door een Engel gemaand naar Egypte te vluchten. Aldus geschiedt het.

Als Herodes begrijpt dat de Wijzen hem bedrogen hebben, laat hij toornig alle kinderen onder de twee jaar in Bethlehem en de gebieden eromheen doden. Maar de tijd neemt haar loop en ook koning Herodes sterft.

Hierop verschijnt wederom in een droom - in Egypte - een Engel aan Jozef... en de kleine familie reist terug naar Israël, waar ze niet in Judea maar in Nazareth in Galilea gaan wonen. 

 

Jaren later predikt Johannes in de woestijn van Judea: "Bekeert u, want het Koninkrijk der Hemelen is nabij gekomen."

Hij noemt zichzelf de stem van de roependen uit de woestijn. Volgens de ascetische Johannes - hij draagt kameelharen kleding, een leren gordel rond zijn lendenen, en voedt zich met sprinkhanen en wilde honing - worden de profetische woorden van Jesaja bewaarheid: "De Heer is nabij, het is tijd voor Hem de weg te effenen."

Heel Jeruzalem loopt uit en heel Judea en het land rond de Jordaan, en terwijl de mensen hun zonden belijden, doopt Johannes hen in de Jordaan. Farizeeën en Sadduceeën komen ook om gedoopt te worden.

In Bethabara, over de Jordaan, bevragen zij Johannes of hij de Christus is, en Johannes vertelt de waarheid: "Ik ben de Christus niet."

 

Ondertussen bekritiseert hij de aanwezige priesters en Levieten stevig; het wordt tijd dat ze 'waardige vruchten' gaan voortbrengen. Daarbij spreekt Johannes zeer positief over Degene die na hem komt: Hij is sterker, zal dopen met de Heilige Geest en met vuur. Johannes vertelt zijn ondervragers dat hij zichzelf niet waardig genoeg vindt om Hem zijn schoenen na te dragen. God zelf zal Diegene (zijn wan) aansturen, en de dorsvloer (de Aarde) zuiveren, en de tarwe zal in de schuur gebracht worden, en het kaf zal samen met het onvruchtbare koren verbrand worden.

De volgende dag komt Jezus bij de Jordaan om door Johannes gedoopt te worden. Johannes stribbelt tegen; eigenlijk zou hij door Jezus gedoopt moeten worden, en Johannes zegt: "Zie het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt."

 

Maar omdat het zo bedoeld is, doopt Johannes Jezus, die dit wil, toch. Als Hij gedoopt is, gaat Jezus het water uit, en dan openen zich de Hemelen voor Hem en Hij ziet de Geest van God, net een duif, op zich neerdalen. Uit de Hemel klinkt een Stem: "Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde, in Wie ik Mijn Welbehagen heb."

Johannes getuigt van deze gebeurtenis: "Ik heb de Geest uit de Hemel zien neerdalen, gelijk een duif, en Hij bleef op Hem. Ik heb hem niet gekend, maar Degene die mij gezonden heeft om te dopen met water heeft gezegd 'Degene op wie je de Heilige Geest ziet neerdalen... die is het; dat is de Zoon van God'."

De volgende dag zien Johannes en twee van zijn discipelen Jezus wandelen en wederom zegt Johannes: "Zie, het Lam Gods."

Zijn twee discipelen gaan Jezus volgen, en wandelen met Hem mee naar zijn woning. Andreas, de broer van Simon, is een van deze twee. Hij gaat naar Simon om hem te melden dat ze de Messias - Christus - hebben gevonden. Petrus gaat met Andreas mee naar Jezus, waarop Jezus  zegt: "Jij bent Simon, de zoon van Jonas. Jij zult Cefas (Petrus) genoemd worden."

 

Zoals gezegd schrijft directeur Corten dat het Johannes-de-Doper is die knielt aan de linkerhand van Jezus, daar in de oostelijke concha in Rolduc. Dus niet de apostel en evangelist Johannes van Patmos, die ook over het Lam spreekt... heel kort dan, kan nog wel, hè? 

In de Openbaring van Johannes van Patmos ziet deze in zijn Visioen van de Apocalypse in de rechterhand van Degene op de Troon in de Hemel een boek dat van binnen en van buiten beschreven is.

Het Boek is verzegeld met Zeven Zegels. Niemand in de Hemel, noch op Aarde, noch onder de Aarde kan het Boek openen en lezen of het inzien... maar dan blijkt volgens een van de Vierentwintig Ouderlingen, die aanwezig zijn, het Lam - met Zeven Hoorns en Zeven Ogen, te weten de Zeven Geesten van God die in alle landen uitgezonden zijn - waardig genoeg te zijn het Boek te nemen en de Zegels te openen. Het Lam vertoont zich centraal, daar waar de Troon van God is, en is waardig genoeg omdat het geslacht is - en daarvoor uit alle geslachten en talen en volkeren en naties uitverkoren is - en aldus met Zijn Bloed God voor ons (Ouderlingen, Engelen en Dieren in de Hemel en mensen op Aarde) gekocht heeft.

 

Prachtig, dit treurige en heftige verhaal van de Apocalypse in de Openbaring van Johannes. Als het Lam de Zeven Zegels van het Boek opent, ontrolt zich de hele geschiedenis, de toekomst, van Hemel en Aarde en van alles dat daar is en allen die er wonen. Ergens lijkt het proces onafwendbaar. Is alles voorbestemd? Kunnen we iets doen? We bezitten toch vrijheid!

Weet je wat ik treurig vind? Dat versmaden van Elisabeth omdat ze onvruchtbaar is. Niemand weet wat het levensdoel van een ziel is. Maar toch lijken velen te denken dat vrouwen kinderen moeten baren en mannen kinderen moeten verwekken, omdat ze dat toevallig kunnen. Zien en niet zien: laten we om ons heen kijken; we zijn met bijna zeven miljard mensen. Is het echt nodig dat als je met zijn tweeën bent, dat er dan meer dan twee voor de bestaande twee in de plaats komen?

We zouden blij mogen zijn met elke vrouw die geen kinderen baart en wel haar krachten aan het grote geheel wijdt. Elke vrouw die het bevolkingsaantal op de wereld iets terugdringt. Van zo'n vrouw zou juist gehouden moeten worden. Hoe lang moet het nog duren? Kunnen bestaande waarden en normen veranderen of houden we de ogen dicht en gaan we gewoon door totdat de hele boel ontploft. En wat zeggen we dan? We hebben het niet geweten?