71 VAN DE EEN NAAR DE ANDER

Nijmegen - Billenniummonument - Raf Verjans - Plaatsing in 1987
Nijmegen - Billenniummonument - Raf Verjans - Plaatsing in 1987

VIA TONGEREN NAAR HEERLEN-KERKRADE

Thea-Warrior

 

De vierde september 2015 sta ik onderaan de Valkhofheuvel nabij de Voerweg in Nijmegen. Blijkbaar gaat de energielijn van Sinte-Ontcommer dwars door de twee reliëfs, een positief en een negatief, van het Monument Tongeren 2000.

Het kunstwerk is een geschenk van de gemeente Tongeren aan Nijmegen. Tien steden, alle met een aantoonbaar 2000 jaar oud Romeins verleden, hebben een kopie van het moederbeeld gekregen. Raf Verjans, Belgisch kunstenaar en beeldhouwer, geboren op 12 mei 1935, heeft het boeiende Billenniummonument ontworpen en gegoten.

 

Het voelt bijzonder als ik daar sta: 'Zou dit beeld hier bewust geplaatst zijn?'

Ik wandel verder over de Sinte-Ontcommer-energielijn richting het oosten. Ze gaat omhoog naar de Sint-Gertrudiskapel in de middeleeuwse wal, noordelijk van Museum het Valkhof. Op mijn foto uit 2015 is hoog, linksboven, aan de andere kant van de Voerweg, de energielijn te zien!

Nijmegen - acacia op de Sint-Geertruidsberg, erachter het Billenniummonument.
Nijmegen - acacia op de Sint-Geertruidsberg, erachter het Billenniummonument.

 

Eind 2018 ben ik zover dat ik de energielijn van Sinte-Ontcommer in het centrum van Nijmegen inventariseer; waarschijnlijk vaardig genoeg. Op de Sint-Geertruidsberg, met de rug naar de Sint-Gertrudiskapel, fotografeer ik op 9 november de acacia die op de energielijn staat. Achter de boom is onderaan, aan de andere kant van de Voerweg, nog net het Billenniummonument zichtbaar.

Als ik een uurtje later tussen de betonnen reliëfplaten sta, groeit het verlangen het moederbeeld in Tongeren op te zoeken.

 

En zo geschiedt het. Op 3 januari 2019 sta ik 's avonds tussen de kunstzinnige betonnen platen in Tongeren. Terwijl ik daar op de daar aanwezige energielijn sta, groeit een nieuw verlangen: 'Ik ga alle tien de kopieën bezoeken; ik moet wat te doen hebben als ik straks met pensioen ga. Lijkt me een interessante queeste.'

Op de hoge wal, nabij het kunstwerk, ontdek ik het atelier van de kunstenaar. Enkele maanden later zal ik van hem horen dat hij de kunstwerken welbewust op energielijnen heeft laten plaatsen.

 

Aangezien ik al minder werk, voeg ik de daad bij het woord. In Heerlen staat een kopie, dus gaan mijn man en ik begin februari 2019 op pad. Van tevoren bereid ik me, zoals gebruikelijk, voor: 'Wat is er te doen in Heerlen?'

Een stad met een aantoonbaar tweeduizend jaar oude Romeinse geschiedenis... Heerlen ofwel Coriovallum bezit een, voor Nederland, uniek museum: overdekte Thermen. Genoeg te doen!

 

Klik op de afbeelding voor een vergroting en info

 

Op zoek naar een overnachtingsadres kom ik in Kerkrade terecht, en wel bij de voormalige Abdij van Rolduc: 'O fijn, dit klooster wil ik al zolang bezoeken... eens kijken op de plek waar zoveel katholieke priesters zijn opgeleid!'

Op zoek naar bijzonderheden ontdek ik op het wereldwijde web dat het klooster van Rolduc drie zonnewijzers heeft, waarvan één verdwaalde.

 

Zonnewijzers... in de jaren tachtig van de vorige eeuw verzamelde een van mijn collega's afbeeldingen van zonnewijzers; zulke unieke instrumenten. De idee dat er in de middeleeuwen wetenschappers waren die kijkend naar de zon en de aarde een en ander op een plat vlak zo in graden konden verdelen dat ze een constructie konden fabriceren waarbij ze, bij zon, de tijd van de dag konden aflezen! Wie doet ze het tegenwoordig na? Groot respect voor die gnomologen ofwel zonnewijzerdeskundigen. Wat een kunst!

'Verdwáald... dat kan toch niet... op een plek waar zoveel erudiete geleerden hun thuis hadden.'

 

Op wijzerweb.be, de website van zonnewijzerdeskundige Willy Leenders (geboren in 1935 in Jumet, nabij Charleroi, in België) lees ik dat het vooralsnog een raadsel blijft hoe dit zonnewijzerpatroon - van de verdwaalde zonnewijzer - in de abdij van Rolduc is terechtgekomen. Een vraag popt op: 'Zo raar... zou het kunnen dat deze zonnewijzer iets met de energielijnen van doen heeft?"

Het is de eerste keer dat ik in mijn queeste naar de verschillende kopieën van het Billenniummonument van Raf Verjans denk aan een versleuteling van energielijnen 'in een raadsel'.

 

Om kort te gaan: op 2 februari 2019, een koude natte dag, wandel ik met mijn echtgenoot door Heerlen. 

Een groot deel van de dag brengen we door in het schitterende Thermenmuseum en tegen de avond staan we aan het eind van de Putgraaf, nabij de Caumerbeek, in het park van het Aambos tussen de betonnen reliëfplaten van het Billenniummonument. Enkele maanden later vertelt Rafaël Verjans me dat deze kopie oorspronkelijk nabij de schouwburg van Heerlen heeft gestaan, maar om de een of andere reden verplaatst is. Ik merk dat er op deze plek wel een energielijn doorheen loopt. Niet dwars erop, nee, gewoon tussen de betonnen platen door. Na een verrassende wandeling in het Aambos erachter komen we later op de avond bij ons overnachtingsadres in Kerkrade aan.