386 DRIE GELOOF-HOOP-EN-LIEFDE-LIJNEN

EEN DRIE-IN-EEN

Thea-Warrior

 

In het zuidertransept wordt mijn aandacht onmiddellijk getrokken naar het voormalige, monumentale, hoofdaltaar. Kruis, anker en pelikaan symboliseren hier Geloof, Hoop en Liefde.

 

Genoemde drie zijn verbonden aan gebedsoefeningen. Eigenlijk zijn het vier oefeningen want er bestaat ook een Oefening van Berouw. Als kind heb ik deze gebeden veel opgezegd, en hoewel ik de begrippen Geloof, Hoop, Liefde en Berouw als basale principes accepteer, heb ik moeite met de presentatie van God daarin als belonend en straffend, en met het benoemen van de kerk als de Heilige Kerk die vervolgens precies weet wat er geopenbaard is.

 

Ziel en Geest - van Goddelijke afkomst - beoordelen in het Hiernamaals hun aardse daden ècht zelf, zo nodig met wat hulp van Engelen. Het is alsof Ziel en Geest daar 'aan de andere kant' en bevrijd van de aardse stof wijzer zijn.

Als ik de vier gebeden opnieuw lees, voel ik me onnodig geïntimideerd en geïndoctrineerd; er wordt me iets te veel vrijheid afgenomen, zo jammer.

 

Het barokke hoofdaltaar, rond 1784 in Maastricht gemaakt, heeft eerst in de Sint-Nicolaaskerk gestaan, daarna op het hoogkoor van de Onze Lieve Vrouwekerk en sinds 1964 op de huidige plek. Het altaar staat in de volle breedte op de Energielijn die door de zuidwand van het transept naar binnen stroomt. Laat ik deze Energielijn de Geloof-Hoop-en-Liefde-Lijn noemen. Afgekort: de GHL-Lijn. In de loop der jaren hebben meerdere kunstenaars gewerkt aan dit altaar, aan het tabernakel en de beelden.

 

Tijd om naar buiten te gaan. Onderweg bewonder ik Sint-Anna-te-Drieën, een beeld uit 1510-1515 dat toegeschreven wordt aan de Maaslandse beeldsnijder Jan van Steffeswert en dat zich hoog tegen de zuidwestelijke vieringspijler van het hoogkoor bevindt. Erachter een vuurrood banier waarop een pelikaan haar jongen voedt. De pelikaan als symbool voor de opoffering die Jezus zich aan het kruis voor de mensheid heeft getroost.

"Ave Maria, tot ziens." 

Buiten blijkt het fris-koud te zijn. Nog maar eens de apsis van het hoogkoor in de Stokstraat onderzoeken. Mijn eerdere bevindingen worden bevestigd: aan de noordoostkant van de apsis gaan drie Energielijnen naar buiten. Die éne Geloof-Hoop-en Liefde-Lijn door het altaar in het zuidertransept blijkt uit 3 Lijnen te bestaan: van noord naar oost GHL1, GHL2 en GHL3 .

 

De westelijke grens van GHL1 komt inderdaad uit de hoek en bij de deur van de noordelijk apsistoren vandaan. Door de hoek lukt het me niet die grens echt zuiver te bepalen. De westelijke grens van GHL1 raakt in elk geval de absidiool van de Noorderkapel. De oostelijke grens van GHL 1 komt van de oostelijke rand van het eerste crypteraam. GHL1 omvat dus volledig het eerste crypteraam.

De zijkanten van het tweede crypteraam bepalen de grenzen van GHL2.

In de parochietuin gaan GHL1 en GHL2 weer naar elkaar toe. De Verticale Energielijn staat ogenschijnlijk op GHL2. De glazen toegangsdeur van het pand Stokstraat 46 ligt binnen de combinatie GHL1-GHL2, waarop deze twee Lijnen de Stokstraat oversteken. De rode deur van Stokstraat 47 ligt binnen GHL1-GHL2 en vormt de rechtergrens en het midden van de grote groene poortdeur iets verder naar het noorden vormt de linkergrens van GHL1-GHL2.

GHL 3 is breder dan GHL 1 of GHL2. De zuidelijke grens van GHL 3 komt bij de zuidelijke hoek van het derde crypteraam vandaan en de noordelijke grens van GHL3 komt midden uit de muur tussen het 2e en 3e crypteraam, gezien vanaf de noordelijke apsistoren. GHL3 steekt ook de Stokstraat over. De witte deur van Stokstraat 55 ligt binnen GHL3 tegen de zuidelijke grens aan en de groene deur van Stokstraat 53 ligt binnen GHL3 tegen de noordelijke grens aan.

 

Het lijkt erop dat de positie van de crypteramen verbonden is met de ligging van drie Geloof-Hoop-en-Liefde-Lijnen. Is de plaatsbepaling van deze ramen bewust gepland? Is architect Pierre Cuypers tijdens de grote restauratie van 1886-1916 zó bewust aan het werk geweest... of is er bij de oorspronkelijke bouw van de crypte in de 11e/ 12e eeuw al rekening gehouden met de loop van de Energielijnen? Beide ideeën zijn realistisch. De creaties door Pierre Cuypers beginnen me te fascineren.

 

We wandelen verder door het gezellige Stokstraatkwartier. In de Plankstraat tref ik bij Wijnwinkel Vino & Friends de Krijglijn aan. De Lijn stroomt rustig en vriendelijk op me toe, een Lijn vol warmte en diepgang. Goed om er - in het restaurant - wat tijd op door te brengen. Zijn de twee Krijglijnen hier al tezamen? Het voelt anders aan dan bij de biechtstoel van Aartsengel Michaël en de Draak. Maar waar is de tweede Krijglijn dan gebleven? Die ben ik tot nu toe op deze wandeling nog niet bewust tegengekomen. Heb ik iets gemist? Jammer, het restaurant is op zondag gesloten. 

Wat verderop in de Plankstraat - richting het Onze Lieve Vrouweplein - tref ik de Sterre-der-Zee-Lijn aan. Vergelijkend met de stratenplattegrond in mijn hoofd lijkt het erop dat de Sterre-der-Zee in het blok wat afgebogen is. Sprankelend gaat Zij tegen de westzijde van de Havenstraat die straat in.

Tsjah, zoals reeds eerder gezegd, Energielijnen zijn in principe helend. Mensen lopen er alle dagen van hun leven gewoon door- en overheen. Voor de zekerheid loop ik het volledige blok rond, maar op het Onze Lieve Vrouweplein gaat geen enkele Energielijn de panden van het blok met de Onze Lieve Vrouwebasiliek in of uit.