OP VERKENNING
Thea-Warrior
Ontdaan sta ik buiten; heb ik echt geloofd dat ik grip kan krijgen op zo'n enorm gebouw. Hm, kan net zo goed de Sint-Servaasbasiliek gaan bekijken. Via de Bredestraat met het huis De Crassier met zijn monumentale ingangspartij uit 1708 wandel ik naar het Vrijthof: 'Gezellig, kermis.' Zoete, vette geuren waaien af en aan, en het reuzenrad roept. Dwaal verder naar 'Sintervaos' zoals ze hier zeggen. Eerst maar naar het Bergportaal aan de zuidkant.
Tijdens de grote kerkrestauratie van 1870-1890 heeft architect Pierre Cuypers de barokke buitengevel van dit Bergportaal laten afbreken. Oude zerken heeft hij laten verwijderen en voor de vloer heeft hij een labyrint ontworpen: een knap werkstuk. In de tussenliggende jaren (het is nu augustus 2025) heb ik ontdekt dat Pierre waarschijnlijk door een gelijksoortig labyrint uit de tweede eeuw is geïnspireerd: door 'Theseus met de Minotaurus'. In 1815 is dit labyrinth, waarvan de te lopen weg Ariadne's draad verbeeldt, in het dorp Loigerfelder bij Salzburg aangetroffen. Doordat Pierre Cuypers in de hoeken steden afbeeldt, ziet zijn labyrint er meer ingewikkeld uit en wordt het centrum een gelijkzijdig kruis. Ja, ik denk echt dat Pierre Cuypers geïnformeerd is geweest over die ontdekking in Loigerfelder.
Rondom me staan veel gotische beelden: de nodige profeten uit het Oude Testament. Boven het timpaan van de deur naar de Basiliek prijken zeven spitsbogen: prachtig versierde archivolten. Het geheel straalt rijkdom uit.
Het timpaan toont afbeeldingen uit het leven van Maria. Beneden haar sterfbed en haar opwekking, daarboven wordt Zij gekroond als Koningin van de Hemel. Latei en timpaan zijn al oud; ze stammen uit de bouwfase van rond 1170-80.
Langzaam, zoals het hoort, ga ik voetje voor voetje door het labyrint: 'Op de goede afloop van mijn Queeste in Maastricht.' In principe dient iemand aan het begin een vraag te stellen, natuurlijk met de hoop, of in het vertrouwen, dat aan het eind in het centrum een antwoord klinkt. Heb ik een vraag gesteld? Denk het wel, maar weet niet meer welke.
Door het bergportaal loopt een Energielijn de Kerk in... honderd procent zeker. Maar wat een vakmanschap al die tegels: duizelingwekkend. Waarom zijn juist deze steden afgebeeld? Het is vast niet enkel door architect Pierre Cuypers bepaald... bevoegde kerkelijke gezagsdragers zijn beslist in het keuzeproces betrokken.
In de gewone wereld zijn de verbeelde steden allemaal door krachtige Energielijnen met elkaar verbonden. Weet niet of ik er in 2019 al zo tegenaan kijk, maar ergens in de tussenliggende jaren ben ik die hele glanzende kluwen Energielijnen met al haar Verticale, goed gegronde, Piekjes waar Engelen bij staan, gaan zien als de Etherische Vorm waaraan het meer grofstoffelijke van de Aarde zich kan hechten.
Maar goed, ik heb het eigenlijk over het labyrint... de afgebeelde kerkgebouwen zijn illustratief voor Het Heilige Jeruzalem: de Heilige Stad van de Vrede. Natuurlijk dient deze naam figuurlijk te worden genomen. Hier op Aarde wordt wel gevochten om Krachtplekken, dat heeft Bavay in Noord-Frankrijk, de Romeinse stad Bagacum in de provincie Gallia Belgica, me in juli 2019 wel duidelijk gemaakt. Die stad is meerdere keren totaal vernietigd, maar etherisch nog steeds gewoon een Krachtplek.
Beginnend middenvoor aan de zuidkant in Maastricht, de stad van bisschop Sint-Servaas, kom ik in de zuidoosthoek de stad tegen van Keizer Karel de Grote: Aken. Via Keulen, Colonia Agrippina, in de noordoosthoek, ooit de hoofdstad van het Romeinse Rijk boven de Alpen, kom ik in de noordwesthoek uit bij Rome; de Romeinse stad die al veel pausen onderdak heeft geboden. In de zuidwesthoek kom ik uit in Constantinopel, ooit de nieuw-verkozen hoofdstad van het Romeinse Rijk en iets later - na de splitsing van oost en west - de belangrijkste stad van de Grieks-orthodoxe christelijke Kerk. Ik draal wat: 'Wat zou ik nog graag bij leven de Hagia Sophia in deze stad, in het huidige Istanbul, zien.'
Centraal eindigt het labyrint zoals gezegd in een gelijkarmig kruis: in Jeruzalem. Het voelt goed. In het tegeltableau wordt verwezen naar de Hof van Olijven en naar de Calvarieberg waar Jezus aan het kruis is gehangen. Jeruzalem illustreert óók Het Heilige Jeruzalem, ja... net als de afgebeelde kerkelijke gebouwen van de andere steden.
Nu - in augustus 2025 - denk ik dat al die afbeeldingen van Het Heilige Jeruzalem een soort smeekbedes zijn: 'Alstublieft God, neem ons na onze dood op in Het Heilige Jeruzalem, in het Paradijs, in de Hemel.'
In april (2025) ben ik trouwens enkele dagen in Istanbul geweest. En ja, daar heb ik, voor zover toegestaan, de Hagia Sophia verkend. Heb er een magistrale Verticale Energielijn ontdekt. Misschien een verhaal voor een andere keer. De enige stad waar ik nog niet ben geweest is Jeruzalem, tenminste niet in mijn huidige leven.
Bronnen
- Bergportaal. Op 29 augustus 2025 van https://nlwikipedia.org/wiki/Bergportaal.
- Labyrint Theseus met de Minotaurus. Op 5 februari 2023 in: J. Bor en E. Petersma, red. (1996). De verbeelding van het denken - Geïllustreerde geschiedenis van de westerse en oosterse filosofie. Pagina 15.
- Sint-Servaasbasiliek (Maastricht). Op 28 augustus van https://nlwikipedia.org/wiki/Sint-Servaasbasiliek_(Maastricht)
---> 363 DE SINT-SERVAASBASILIEK - DEEL 2 - Verder ronddwalen