361 DE ONZE LIEVE VROUWEBASILIEK

OP VERKENNING

Thea-Warrior

Achter glas... ze staat achter glas. Sinds wanneer? Eigenlijk wel logisch; van al die kaarsen komt roet af. Een kaarsje voor haar en het welslagen van mijn onderneming kan er wel af. Hoeveel mensen zouden het gebed tot de Sterre der Zee daadwerkelijk gebeden hebben? Het gebed hangt er ook in het Duits en Engels. Hee, waar is het Frans? Met een zin in het gebed kan ik niet zo goed uit de voeten, vijftig jaar terug ook al niet, immers naar de mond pratend en dwingend tegelijk: 'Herinner U, o goedertierenste Maagd, dat het nooit gehoord is dat iemand, die vertrouwvol tot U zijn toevlucht nam, door U verlaten is; zou ik dan de eerste ongelukkige zijn, die Gij onverhoord van U liet heengaan.'

Kan me beter maar niet ergeren. Via twee enorme klapdeuren ga ik de Basiliek binnen: "Goedemorgen, Sint-Christoffel."

Zoals 'het hoort' is onmiddellijk bij binnenkomst een blik te werpen op deze heilige. Als ik deze woensdag onverhoopt sterf dan is de overtocht naar de andere kant in elk geval verzekerd. Het Jezuskind op zijn schouder ziet er bizar koninklijk uit.

Wat een enorme kerk. Er brandt nauwelijks licht, dus knap donker. Eerst maar eens bekijken wat er hier allemaal te zien valt.

En zo dwaal ik door het gebouw. Door de glasdeuren aan de linkerkant kan ik in de Sterre der Zeekapel kijken. Mooie glas-in-loodramen. In de Noorderkapel intrigerende reliekbustes van Sint-Monulfus, Sint-Servatius, Sint Lambertus en Sint-Gondulfus. Hier in Maastricht wordt regelmatig de bidweg gelopen. Er worden de nodige processies gehouden, zelfs eens in de zeven jaar een Heiligdomsvaart.

Ik wandel door de kruisgang rond de pandhof. Oef, de ramen moeten nodig gewassen worden. Vanwege een lekkage is de Schatkamer gesloten. Jammer, het onderhoud van zo'n gebouw kost veel geld, niet vergeten straks wat te doneren. Ben me er daar totaal niet van bewust dat deze Schatkamer in de toekomst nog een belangrijke rol gaat spelen in mijn Queeste. Boven de toegangsdeur een Alziend Oog. Toepasselijk zal ik maar zeggen. 

In het zuidertransept probeer ik een groot schilderij te fotograferen: Sint-Anna-te-Drieën. Het is er echter zo donker dat het nauwelijks lukt. Ben geïnteresseerd in schilderijen omdat het Energielijnenpatroon van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Doornik als grondpatroon in meerdere schilderijen is gebruikt. Onder dit schilderij zit absoluut een Energielijnenpatroon verborgen. Van de Maastrichtse Onze-Lieve-Vrouwebasiliek? Er hangt een briefje bij: Anoniem, Zuid-Nederlands, 287 x 195 cm, eerste helft 17e eeuw. 

Zo'n twee jaar zal ik mijn foto vergeten, toch zal dit schilderij in mijn Queeste eveneens een belangrijke rol gaan spelen.

In de zuiderzijbeuk staat een stenen beeld: een Piëta uit 1400. Krijg er de lachkriebels van; hier wordt beslist lijkstijfheid gesuggereerd, maar het lijkt wel of Jezus het planken beoefend.

Het beeld wordt  aangrijpender als ik er langer naar kijk.

Ook hier zijn kaarsjes aan te steken. Als ik me omdraai, zie ik de forse glazen deuren van de Sterre der Zeekapel. Zeker weten dat ik hier op een Energielijn sta.

Nog bijzondere schilderingen? Aan een zuil ontdek ik een vrij vage afbeelding van de Heilige Catharina van Alexandrië met haar attributen zwaard en rad. Begin vierde eeuw is ze na marteling gestorven. Voordat ze onthoofd wordt, breekt de bliksem eerst het rad waarop ze is vastgebonden. In onze fysieke wereld kan God blijkbaar veel.

In de grote conche van het hoogkoor een prachtige schildering, maar die mag wel gerestaureerd worden. Wie heeft deze schildering ontworpen en uitgevoerd? Matthias Goebbels, zoals in de Abdijkerk van Rolduc? Om het koor een omgang van twee verdiepingen maar daar mag ik niet komen. Zwarte zuilen met de mooiste gouden kapitelen als een krans rondom. 

Als ik vanuit de kerk de westelijke crypte inkijk, zie ik een opvallend glas-in-loodraam. Vast Jezus met Maria, maar het voelt als Jezus met zijn dochter, prinses Sarah. Dit laatste idee wordt door de Kerk niet omarmd, maar toch. Probeer maar eens de stand van Jezus' linkerhand na te doen. Mij lukt het niet, ernstig flexibele vingers.

En dan sta ik een beetje ontmoedigd buiten, wat een maf idee van mij: 'Even de Energielijnen inventariseren.'