DE GEHEIME DERTIENDE IN HET MIDDEN
Thea-Warrior
Omdat ik van tevoren de situatie ter plaatse niet ken, heb ik me vooraf voor twee rondleidingen opgegeven. Vlak voor die van half twee hoor ik dat hotelgasten vrij de Abdijkerk mogen bezichtigen.
Lijdzaam wacht ik mijn tijd af. Terwijl rondleiders vertellen over de prachtige orgels, maak ik enkele foto's. Onder andere van de orgelpijpen, de harp in het gewelf van het oksaal, van de griffioen van opzij, en van het marmeren mozaïek 'Voor Eer en Deugd'.
Na een kort orgelconcert daalt de rust neer in de kerk; de bezoekers verdwijnen en ik ben alleen. Nadat ik de sfeer korte tijd op mezelf heb laten inwerken, ga ik naar de crypte. In alle stilte zwerf ik langs de muren. De wichelroede helpt en na korte tijd weet ik zeker dat ik vijf energielijnen waarneem. Twee aan de noordkant en drie aan de zuidkant.
Het lijkt erop dat in de ontmoeting één energielijn doorloopt en één energielijn zich in tweeën splitst. Ik begeef me naar het punt waar de lijnen elkaar ontmoeten. Als ik me afstem op de energie word ik geheel omgeven door goudgeel sprankelende energie. Ik kom in een verticale kolom terecht: om mij heen wervelen goudgele energiebanen omhoog. Het weefsel om me heen is chaotisch gesponnen en er zitten miljoenen kleine flonkerend sterren in. De kracht omhoog is enorm; het is alsof niet enkel mijn geest maar mijn hele lichaam omhoog zweeft. Het kost me moeite mezelf bewust te blijven van het contact van mijn voeten met de Aarde. De totaalervaring is behoorlijk overweldigend.
Als ik eruit stap, leg ik mijn sjaal op de plek van de verticale energielijn. DEZE ENERGIEZUIL en niets anders is de reden geweest dat Ailbertus d'Antoing op deze plek, en nergens anders, een kapel heeft willen bouwen. Dit is een zuil (de geheime dertiende in het midden van de crypte) waardoor zielen naar 'de Hemel' reizen. Wie zou hier geen mausoleum willen!?
